Hoe vind je een fotografiestijl?

zondag 6 februari 2022, 14:14 door Frank Doorhof | 3.376x gelezen | 4 reacties

Een van de meest gestelde vragen, en ik denk ook wel de leukste is altijd 'hoe krijg ik een stijl'. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik waarschijnlijk de laatste persoon ben waaraan je dit moet vragen aangezien ikzelf mijn werk nu niet bepaald als stijl zou willen definiëren. Ik doe maar wat.

Maar toch herkennen mensen vaak mijn werk direct, dus blijkbaar heb ik een stijl. En dus ben ik blijkbaar de juiste persoon voor dit artikel.

Oke, alle gekheid op een stokje.

Wat is een stijl?

Een stijl is volgens mij een omschrijving van iets waardoor je het in een hokje kan stoppen. Ofwel als het vier wielen heeft, een motor en een stuur dan zal het wel een auto zijn.

Toch ben ik van mening dat het met fotografie (en elke andere kunstvorm) toch wat genuanceerder ligt.

Een stijl voor mij is een soort van onzichtbare handtekening waardoor iemand 'direct' ziet dat het gaat om een creatie van jou. Maar hoe doe je dat in vredesnaam?

Toen ik begon met fotograferen was ik alleen maar bezig met natuur, vogels, apen (apenheul) of sport. En met modelfotografie? Wel daar dacht ik niet eens aan.

Nu moet ik wel eigenlijk direct de opmerking plaatsen dat ik van jongs af aan al geïnteresseerd ben ik schilderen en tekenen en ook best kunst kan waarderen als het maar niet te abstract is. Dus schilders zoals Rembrandt en Caravaggio zijn al van jongs af aan bij me bekend.

Als ik met de natuur bezig was, moet ik eerlijk zeggen dat ik niet direct aan Rembrandt dacht, meer aan 'Oh mooi, druk op het knopje'. En heel eerlijk; mijn werk was ook niet veel meer dan gewoon een registratie van iets wat gebeurde. Dagje dierentuin, wat apen op de rots, et cetera.

Ik probeerde wel de mooie momenten te pakken maar was eigenlijk amper bezig met iets anders.

Op een avond waren we bij mijn ouders en was er een documentaire op de televisie over een fashion fotograaf met de naam David Lachapelle. Niet direct bekend bij mij op dat moment, maar het trok wel mijn aandacht.

Vanaf de eerste minuut was ik aan de beeldbuis gelijmd. Wat een sets, wat een hysterische kleuren, wat een... Ik viel van verbazing in verbazing, maar bovenal van realisatie naar realisatie, dit was gaaf!

Toevallig was er bij de lokale fotoclub (waar ik toen lid van was) een workshop maand waarbij je verplicht was iets te doen. De keuze was voor mij simpel; het was het bos in met iemand die alleen maar bomen fotografeerde, of modelfotografie.

Nu moet ik wel bekennen dat ik model fotografie echt verschrikkelijk vond, al dat gedoe rond een zogenaamd knappe meid... niets voor mij.

Maar dankzij die documentaire had ik een heel ander doel voor ogen. Niet alleen maar mooie meiden of jongens fotograferen, maar een verhaal vertellen. Klinkt makkelijk toch? Wel dat heb ik geweten.

In het begin was ik echt op zoek naar een stijl. David Lachapelle als grote voorbeeld, dus het moest natuurlijk wel kleurrijk, en gek, en extreem, en en en en... Een budget van een kleine 100.000 dollar. Oke, dat gaat niet lukken.

Maar goed, een budget-Lachapelle was wel mogelijk dacht ik (soms).

Maar goed, veel verder dan wat WC papier en opblaas lippen ben ik nooit gekomen met dit concept. Waarschijnlijk maar goed ook.

Al snel kwam de klad er dan ook in. In het begin ging het nog wel, af en toe een andere kleur achtergrond. Natuurlijk moest er een ringflitser komen en Frank zou David Lachapelle na gaan maken.

Tja, ik ben nooit ook maar in de buurt gekomen jammer genoeg. En al heel snel werd mijn werk saai, herhalend en absoluut herkenbaar maar niet zoals ik het wilde. Het was meer 'Oh kijk, heb je hem weer met zijn kleurtjes'.

Dat kan niet de bedoeling zijn. Dus ik gaf het maar op, stijl... Pfffff, bekijk het maar.

Ook had ik geen zin meer om David Lachapelle na te maken. Natuurlijk bleven die extreme ideeën wel in mijn achterhoofd hangen, maar ik had me er eigenlijk wel bij neergelegd dat ik nooit een stijl zou krijgen. Het is gewoon niet te doen, dus dan maar gewoon doen wat ik leuk vind.

En dat was in dit geval met een hilarisch team naar een circusmuseum.

Of een model een huisdier mee laten nemen.

En daar zit denk ik de truuk. Eigenlijk heel stom van mezelf.

In mijn jeugd heb ik gitaarlessen gegeven aan huis. Een van eerste dingen die ik mijn cursisten leerde was eigenlijk dat het nabootsen van een stijl nooit gaat werken.

Dat je van iedere muzikant (ook niet gitaristen) moet pakken wat mooi vind. Dat in een pot moet gooien, flink moet roeren, moet snappen wat je doet en dan alles aan elkaar moet lijmen.

Dus een mooie neoklassieke run van Malmsteen kun je perfect afwisselen met een paar flinke blues noten en double stops van Hendrix om het geheel melodieus in een Brian May jasje te stoppen. En voila. Als je het vaak genoeg doet, hoor je niet meer dat het aparte stukken zijn maar... Is het jij.

En waarom doe ik dat dan niet met mijn fotografie? Tja, die realisatie duurde blijkbaar even.

Langzaamaan begon ik de lol in fotografie weer terug te vinden. Niets meer krampachtig proberen iets na te maken waar ik toch het budget en de modellen niet voor had, maar gewoon doen wat ik leuk vond. Het kon me op dat moment eigenlijk niets meer schelen wat andere vonden, gelukkig maar.

In het begin was het heel moeilijk, er zijn wel momenten geweest dat ik eigenlijk wilde stoppen met fotografie of in ieder geval met online posten. Doordat ik schilders als Rembrandt en Caravaggio enorm mooi vind ging mijn werk al snel naar wat donker.

Tel daarbij een voorliefde voor Horror en Science Fiction en het plaatje begon zich langzaamaan te ontwikkelen. Niet bepaald wat op dat moment veel op fora gedeeld werd. Het was duidelijk veel donkerder, veel meer contrast.

Meer gedempte kleuren met één kleur (vaak rood) die er echt uitsprong (Caravaggio), maar dan wel gecombineerd met over the top styling, expressie et cetera.

Lang verhaal kort, het was absoluut anders. En dat viel bij veel mensen niet goed. Toch ben ik stug doorgegaan met wat ik leuk vond. Dat heb ik steeds verder verfijnd. Niet alleen qua technieken (op een gegeven moment ben je wel redelijk klaar), maar vooral op gebied van sfeer in een foto brengen.

Daar ben je nooit klaar mee qua leren. Variërend van lensflares, rook, kleuren, harde contrasten et cetera. Altijd met dat verhalende element, of beweging, maar er moet iets gebeuren.

En natuurlijk helpt het dan enorm dat ik rond die tijd ook Nadine leerde kennen die net als ik een enorme voorliefde heeft voor over-the-top styling. Dat ging goed samen.

En zie daar; langzaamaan begon ook de mening van de mensen om te slaan en kreeg ik zowaar een stijl opgedrukt. Tja, leuk dan, maar dat wil ik niet. En ik denk dat dit het moment is waar je je stijl ontwikkeld. Op het moment dat je het niet meer najaagt maar PUUR en ALLEEN op gevoel en passie werkt.

Bij modelfotografie ging het nu wel lekker, maar mijn straat- en reisfotografie was niet meer dan dat van een toerist met een dure camera die plaatjes schiet die hij alleen de moeite waard vindt.

Nu ben ik nog steeds geen 'echte' straat- of reisfotograaf, maar dankzij een gesprek met Jay Maisel ben ik wel alle facetten van mijn modelfotografie gaan gebruiken in de straat- en reisfotografie.

Zelfs in mijn privé-kiekjes. Het enige wat ik eigenlijk veranderd heb: ik ben anders gaan kijken. Net als met modelfotografie kijk ik naar HOE ik de scene fotografie vanuit WELK standpunt, op WELK moment, met WAT voor licht, enzovoorts.

En geloof me, dat kan echt in een fractie van een seconde meer dan als dat je normaal afdrukt, maar het verschil is enorm.

En het 'vreemde' is; ondanks dat mijn straat- en reisfotografie volledig anders is van mijn modelfotografie (in mijn optiek), halen mensen toch uit beide een stijl.

Hoe hard ik het ook probeer ongedaan te maken - door voor elke reis/bezoek/serie een bijpassende kleur/sfeer te vinden, door te experimenteren met andere technieken (black mist filters bijvoorbeeld). Toch blijven mensen mijn foto's herkennen als mijn stijl...

Ik denk dus dat we aan het eind van dit artikel best mogen zeggen dat het vinden van een eigen stijl eigenlijk het loslaten is van alle stijlen en gewoon doen wat je hart je ingeeft.

Want net zoals we het karakter kennen van onze echtgenotes/vrienden/vriendinnen, komt bij het maken van kunst ook een stuk karakter van de maker in het beeld.

Hoe je het ook probeert te verbergen, de ware aard komt altijd boven als je volledig 'vrij' creëert zonder iets krampachtig probeert na te maken. Ook bij de fotografie, alleen noemen we het dan ... Stijl.

Maar vergeet nooit dat naast belichtingen, kleur toevoegingen, bewerking, enzovoorts een echte foto valt of staat bij de connectie die je hebt met het team waarmee je werkt. En natuurlijk vooral ook het model.

Door de jaren heeft heeft Nadine veel met ons samengewerkt. Vaak zijn het ook juist die momenten waarin je beide bezig gaat - zonder na te denken of anderen het mooi of leuk vinden - dat de leukste dingen ontstaan. Maar het zijn altijd de kleine details die het afmaken denk ik.

Zoals hier het bordje met de richting en de tas. Haal die weg en de foto stort in elkaar voor mij.

Maar je kan ook aan bepaalde 'typetjes' denken waarmee je in feite een hele serie zou kunnen bouwen.

Een stijl is jammer genoeg niet één ding. Het is niet in een hokje te plaatsen, het is iets van jezelf (en anderen) wat je keer op keer in je werk legt en waaraan mensen niet alleen de foto gaan herkennen maar ook die onzichtbare handtekening.

En een kopie van een handtekening is nooit zo sterk als het origineel, dus vind die van jezelf. Wat trouwens niet wegneemt dat een kopie van een foto absoluut sterker kan zijn dan het origineel.

Cursus Fotoshoot onder Controle

Meer goede tips over modelfotografie? Bekijk mijn cursus Fotoshoot onder Controle op Photofacts Academy. Hierin laat ik je zien hoe je succesvol fotoshoots kunt organiseren en uitvoeren.

Over de auteur

Frank Doorhof blogt dagelijks in het Engels op zijn website en geeft wekelijks workshops model fotografie in zijn studio in Emmeloord, maar ook op locatie in binnen en buitenland. Van beginners tot gevorderde, iedereen kan bij Frank terecht. Ook voor specifieke 1 op 1 workshops, of maatwerk voor groepen.

4 reacties

Donald Willemsen schreef op maandag 7 februari 2022 om 15:25 | reageer
Frank, wat ik zo tof vind aan jouw foto's, hoe je met licht en kleur werkt. De kleding en attributen die je gebruikt in jouw modelfotografie, zoals in de cursus die je voor photofacts academy verzorgt, vind ik dan weer extravagant en dat ligt mij minder. Mijn hart ligt ook bij de modelfotografie, mede ook omdat ik heel graag met mensen werk. Jouw cursus heb ik gevolgd en heb er veel van kunnen opsteken.
Als ik naar jouw foto's kijk, vind ik wel dat je een eigen stijl hebt ontwikkeld. In hoeverre je daarbij de nabewerking moet gebruiken, is me niet geheel duidelijk. Dat zie je eigenlijk pas als je het rawbeeld uit de camera naast het uiteindelijke resultaat legt.
In de studio gebruik je altijd een lichtmeter. Terecht overigens. Ik doe dat ook. Maar komt het bij jou weleens voor dat je achteraf in de nabewerking de belichting nog eens aanpast?
Wanneer je achteraf de belichting in de nabewerking aanpast, heb je dan verkeerd belicht tijdens het fotograferen?

frank doorhof schreef op maandag 7 februari 2022 om 16:34 | reageer
Hi
Leuk om te lezen, dank je wel.

Het gebeurt absoluut dat ik toch later nog wat aanpas. Ik zeg meestal dat de lichtmeter de perfect belichting geeft maar dat dit niet de perfecte belichting voor de sfeer hoeft te zijn. Maar je hebt wel altijd een eikpunt.

Tevens gebeurt het wel eens dat je met presets werkt en dan achteraf toch nog dingen in belichtingen aanpast. Er staat geen straf op (denk ik)

Donald Willemsen schreef op maandag 7 februari 2022 om 18:57 | reageer
Frank, dank voor de verduidelijking. Ik ben het met je eens. Er staat geen straf op 😉

martinphili schreef op maandag 7 februari 2022 om 21:06 | reageer
Wel een grappig onderwerp eigenlijk. Je eigen stijl zal zich langzaam ontwikkelen, je verwerkt jouw smaak in je foto's. Logisch, zelfs hoe je jezelf kleedt is al 'jouw stijl'
Ik maakte per toeval een eerste pin-up fotootje. Dat beviel wel, ik vond het leuk, de modellen vonden het leuk en bezoekers op het fotoforum en de socials vonden het ook leuk. Dus ga je daar mee door. Succes is immers verslavend. Door consequent op dezelfde weg door te gaan werden mijn pin-upjes ook een stijl, mijn stijl.
En nu fotografeer ik vooral klassieke auto's en nu zeggen mensen wederom dat ze mijn foto's herkennen. Waarschijnlijk ook hier omdat ik consequent foto's maak zoals ik dat zelf leuk vind.

Deel jouw mening

Let op: Op een artikel ouder dan een week kan alleen gereageerd worden door geregistreerde bezoekers.
Wil je toch reageren, log in of registreer je dan gratis.

Cursus Naaktfotografie met Danyel Weideman

Van Beeld naar Kunst met Micky Hoogendijk

Ontvang wekelijks fotografietips in je inbox

45.188 fotografie enthousiastelingen ontvangen de tips al!
Meer over de wekelijkse mail. Of blijf op de hoogte via Facebook. Aanmelding beveiligd met Google reCaptcha.

Elja Trum

Photofacts; alles wat met fotografie te maken heeft!

Wil je graag mooiere foto's maken en op de hoogte blijven van ontwikkelingen binnen de fotografie? Photofacts plaatst leerzame artikelen die gerelateerd zijn aan fotografie. Variërend van product-aankondiging tot praktische fotografietips of de bespreking van een website. Photofacts bericht dagelijks over fotografie en is een uit de hand gelopen hobby project van Elja Trum. De artikelen worden geschreven door een team van vrijwillige bloggers. Mocht je het leuk vinden om een of meerdere artikelen te schrijven op Photofacts, neem dan contact op.Meer over Photofacts

Hoe vind je een fotografiestijl?

Wat is een stijl?