Review: Fujifilm X-70

vrijdag 8 juli 2016, 13:31 door Nando Harmsen | 7.900x gelezen | 2 reacties

Het begon met de aanschaf van een X100t, een prachtige meetzoeker camera voorzien van een vast brandpunt. Ik was direct gecharmeerd van het uiterlijk, maar belangrijker nog, heeft de kwaliteit van de foto's die deze camera produceert mij aangenaam verrast.

Bovendien is het een plezier om met de camera te werken vanwege de echte diafragma ring en sluitertijden ring. Voor een oudgediende in de fotografie wereld was dit een feest van herkenning.

Onlangs heb ik dus enkele andere camera's van Fujifilm mogen gebruiken, zoals de nieuwe X-Pro 2 en de inmiddels wat oudere X-T1 die een bevriend fotograaf in bezit heeft.

Ik heb deze camera's naast de X100t gehouden en vergeleken. Maar de X-Pro 2 en X-T1 zijn camera's van een heel ander kaliber en in een prijsklasse wat hoger ligt dan de al stevig geprijsde X100t.

Tot mijn aangename verbazing kreeg ik via Photofacts gedurende twee weken de beschikking over de nieuwe Fujifilm X-70, een camera die min of meer het kleinere broertje van de X100t lijkt te zijn.

Foto 1 - De Fujifilm X-70 leunt wat uiterlijk betreft volledig op zijn grotere broer, de X100t.

Uiterlijk en een greep uit de mogelijkheden

De X-70 ziet er in eerste oogopslag uit als een X100t, maar dan zonder de optische zoeker. Het is een camera die zoals de meeste compact camera's alleen van een LCD scherm is voorzien. Maar net als de grotere broer bezit de X-70 een vast brandpunt en de instelringen voor diafragma, sluitertijd en belichtingscompensatie.

Met andere woorden, het is een camera die uitnodigt om af te stappen van de “alles-automatisch-stand” en er creatief mee te gaan fotograferen. Het is een camera die, net als de andere modellen van Fujifilm die ik in handen heb gehad, extra veel plezier geeft in het fotograferen.

De X-70 is kleiner dan de X100t en mag wat mij betreft dan ook echt de naam compact camera dragen. Het objectief heeft een losse lensdop die stevig vastklemt en ook goed blijft zitten. Een koortje aan de lensdop zal voor de meesten prettig zijn, lijkt me.

Ik voorspel dat velen de dop uiteindelijk kwijt zullen raken. Hoewel de X-70 kleiner is dan zijn grotere broer, is deze uitgerust met een kantelbaar scherm, compleet met touchscreen. Dit geeft de gebruiker een extra gelegenheid om uit bijzondere hoeken te fotograferen waar normaal gesproken niet snel voor gekozen zou worden.

Wil je echter gewoon voor point-and-shoot gaan, dan haal je boven op de camera de een hendel over waarna de X-70 in de automatische modes valt en alle mogelijke keuzes voor je maakt.

Foto 2 - Met de auto-stand zal de camera alles zelf regelen, maar dit is een camera die uitnodigd om zelf dingen in te stellen.
De camera is licht en voelt vergeleken met de X100t wat plastic aan. De bouwkwaliteit is niettemin goed en de knoppen en draaiwielen zijn degelijk uitgevoerd. De knoppen voor het terugkijken van de foto's en het verwijderen daarvan, zitten schuin boven op het kantelscherm.

Ze zijn erg klein, wat je misschien van een 'delete' knop kan verwachten, maar niet van een 'play' knop. Deze twee knoppen zitten zo gepositioneerd dat je er prima bij kunt, behalve wanneer het scherm een klein beetje naar boven gekanteld wordt.

Dan zal een dikkere vinger moeite hebben om ze in te drukken. Dit hoeft echter geen probleem te zijn, want als je het scherm verder naar buiten klapt zijn de knoppen weer perfect te bedienen.

Foto 3 - De kleine knoppen voor afspelen en deleten kunnen moeilijk in te drukken zijn. Het instelwiel is geen instelwiel maar een geveerde knop die naar links of rechts gedrukt kan worden.
Het opvallendste kenmerk aan deze camera is natuurlijk de sluitertijd, diafragma en belichtingscorrectie instelringen. Fuji heeft ook met deze camera vast gehouden aan het traditionele ontwerp van een camera, wat voor de digitale fotograaf in eerste instantie vreemd lijkt, maar wat het uiteindelijk veel eenvoudiger maakt om te begrijpen wat of waar de instellingen voor zijn.

De diafragma ring, die de lensopening regelt, zit dus op de plek waar die hoort: op het objectief. Twee kleine 'handgrepen' of misschien beter oortjes genoemd, aan de zijkanten van het kleine diafragmaring maken het erg makkelijk om het diafragma te verzetten.

Foto 4 - Diafragma en sluitertijden zijn eenvoudig in te stellen en zitten op de plek waar ze horen te zitten. Beide kunnen op onafhankelijk van elkaar op A ingesteld worden waardoor de welbekende PSAM modes mogelijk zijn.
Zowel de sluitertijdenring als diafragma ring kunnen op de automatische stand gezet worden, weergegeven door een duidelijke rode [A]. Hierdoor zijn alle mogelijke belichtingsmetingen mogelijk;

• program stand(diafragma en sluitertijd op [A]),
• sluitertijdenvoorkeuze (diafragma op [A] en handmatig sluitertijd kiezen),
• diafragmavoorkeuze (sluitertijden op [A] en zelf handmatig diafragma kiezen)
• handmatige stand, ofwel manual (diafragma en sluitertijd handmatig kiezen).

De X-70 bezit echter geen blokkering om de diafragmaring of sluitertijdenring op de [A] stand vast te zetten. Er bestaat dus altijd het risico dat een van de instelwielen onbedoeld verdraait bij het in en uit de tas of jas halen.

Dit geldt ook voor de belichtingscorrectie knop. Het is dus belangrijk om dit te controleren voor je gaat fotograferen. De aanwezigheid van de instelwielen maken die controle erg makkelijk, zelfs als de camera nog uit staat.

Geen enkele belichtingsmeter werkt vlekkeloos. Tegenlicht en donkere of lichte objecten kunnen de belichtingsmeter op het verkeerde spoor zetten. Geraak je in een dergelijke situatie, dan is het fijn om snel de belichtingsmeter te corrigeren.

Dat moet kunnen zonder in het menu te moeten duiken. De X-70 heeft de grote en makkelijk te bedienen belichtingscorrectieknop behouden, welke ook op andere camera's uit de X-serie te vinden is.

Dit zie ik als een enorme meerwaarde die de fotograaf in staat stelt om snel een nieuwe foto te maken met een gecorrigeerde belichting, mocht het de eerste keer niet helemaal correct of naar wens zijn.

Foto 5 - De belichtingscorrectieknop draaischijf is opvallend aanwezig en voor creatieve fotografie ook onmisbaar.
Wat op het eerste oog ontbreekt is de ISO instelmogelijkheid. Hiervoor is geen fysieke knop of draaischijf op de X-70 te vinden. De gebruiker kan echter zelf de ISO aan een van de custom knoppen toewijzen, of via het menu onder de Q-toets instellen.

Mijn gevoel geeft me in dat deze camera bedoelt is om veel met een van de drie auto-ISO instellingen te werken, meer nog dan een zelf een ISO waarde te selecteren.

Foto 6 - Drie auto-ISO instellingen maken het fotograferen een stuk makkelijker. Desgewenst kan ook een vaste waarde gekozen worden via een custom knop of het Q-menu.
Uiteraard is de camera voorzien van een autofocus. Met een fysieke keuzeschakelaar kan de AF op single shot, continue of handmatig gezet worden. Eenmaal handmatig ingesteld kan de scherpstelling plaats vinden via een hele dunne scherpstelring op het objectief.

Op het scherm kan dan gecontroleerd worden of de scherpte bereikt wordt met highlight peaking of een uitvergroot deel van de foto. Een afstand schaal met scherptediepte aanwijzing is ook op het scherm weergegeven, een optie die zeer welkom is om bijvoorbeeld hyperfocale afstand in te stellen, of om de camera handmatig op oneindig in te stellen.

Met de AF of single shot of continu ingesteld krijgt deze scherpstelring echter een heel andere functie die door de gebruiker ingesteld kan worden. Standaard geeft de ring de mogelijkheid om tussen de verschillende film simulaties te kiezen.

Het draaien aan de ring gaat zo makkelijk dat het eenvoudig is om deze per ongeluk te verdraaien. Mocht dit gebeuren zonder dat je het merkt, zal dit een impact hebben op de fotografen die alleen in JPEG fotograferen.

Op het moment dat je de onopvallende knop aan de zijkant van de camera gevonden hebt, merk je dat de scherpstelring op een heel snelle en eenvoudige manier aan een van de andere functies toegekend kan worden, waaronder (gelukkig) de ISO. Op die manier krijgt de ISO toch een eigen instelwiel en is deze in een handomdraai te verzetten, indien gewenst.

Foto 7 - De knop voor de AF in te stellen: single, continu en manual. Aan de zijkant zit de onopvallende knop voor het toekennen van een functie aan de scherpstelring, nèt zichtbaar in de foto.
Een van de leuke mogelijkheden van de X-70 is het kantelbare LCD scherm. Het kan alleen naar beneden of naar boven gekanteld worden. Door het helemaal naar boven om te kantelen kan het scherm perfect gebruikt worden om te zien hoe een “selfie” eruit zal zien.

Maar belangrijker is de mogelijkheid om de camera hoog boven het hoofd te kunnen gebruiken, of heel laag bij de grond. Een leuke bijkomstigheid is het schuin neer kunnen zetten van de camera voor gebruik van selftimer of timelapse. Het scherm fungeert dan als een steun, wat er handig is.

Foto 8 - Het scherm kan niet alleen gebruikt worden om onder onmogelijke hoeken te fotograferen, maar ook als een camera standaard. Erg makkelijk.
Er is natuurlijk nog het menu met alle instellingen die je maar kunt wensen, verdeeld over tabbladen. Over het algemeen is het een eenmalige actie om zo de camera helemaal naar wens in te stellen. De meest gebruikte functies kunnen met de knoppen en instelwielen prima bereikt worden.

Maar de meer specifieke instellingen zitten verzameld onder de Q-toets dat een overzicht tevoorschijn brengt dat gelijk is aan alle andere X-serie modellen die ik in handen heb gehad (X100t, X-Pro 2 en X-T1).

Foto 9 - Het Q-menu waarin diverse voorgeprogrammeerde setups opgeslagen kan worden. Handig als je de camera voor verschillende doeleinden wil gebruiken waarin heel eigen instellingen nodig zijn.
Er kunnen acht verschillende voorgeprogrammeerde setups in het Q-menu gezet worden maar net als al die andere X-serie modellen kan er aan de verschillende setups geen naam gekoppeld worden om ze makkelijk te onderscheiden.

Foto 10 - Een camera met enorm veel mogelijkheden, meer dan de point-and-shoot gebruiker ooit nodig zal hebben. Maar is de camera wel voor de hobby fotograaf geschikt?

Het gebruik in de praktijk

In de twee weken waarin ik de beschikking had over de X-70 heb ik lang niet alle opties en mogelijkheden kunnen uitproberen. Daarvoor zijn het er te veel, wat natuurlijk al indrukwekkend is.

Veel van die opties omvat het instellen van de camera naar eigen behoefte. Met andere woorden; het toekennen van functies aan knoppen en het maken van de verschillende instellingen onder het Q-menu. Uiteindelijk komt het allemaal neer op het gaan fotograferen en het maken van mooie beelden. En daarin stelt de X-70 niet teleur.

De camera maakt gebruik van dezelfde 16 megapixel X-trans sensor die ook in de X100t gebruikt wordt. De film-simulatie functies zijn natuurlijk de sterke punten die pas volledig tot hun recht komen via de in-camera JPEG engine.

Op een of andere manier lukt het Lightroom niet om exact dezelfde uitstraling aan de RAW foto's mee te geven, ook niet met de ingebouwde camera profielen. Niettemin levert het RAW bestand zoveel meer speelruimte om zo het maximum uit de foto's te halen.

Het kantelbare scherm maakt het fotograferen uit ongewone posities en hoeken erg prettig, waarbij het touchscreen de mogelijkheid geeft om met een vinger het scherpstelpunt aan te wijzen, of om een foto te maken.

Het uiterlijk en bouw van de camera vraagt er echter om, om de ontspanknop gewoon te blijven gebruiken. Ik merkte wel dat ik regelmatig de neiging had om de camera naar mijn oog te brengen, tot ik me realiseerde dat er geen optische (of elektronische) zoeker aanwezig is. Dat is een kwestie van gewenning.

De camera is hoofdzakelijk met auto-ISO gebruikt. Dit werkte het prettigste. De momenten dat ik de ISO op een vaste waarde had werd ik geconfronteerd met foto's die bewogen waren doordat de sluitertijd te lang was.

Dit is natuurlijk mijn eigen schuld omdat ik de sluitertijd niet gecontroleerd had voor het afdrukken, en het was waarschijnlijk beter gegaan als ik de scherpstelring van het objectief toegekend had aan de ISO waarde. Nogmaals, dit had voornamelijk te maken met het gebrek aan tijd om de camera te leren kennen.

Foto 11 - Hoge ISO waarden gaat prima met de X-70 ((auto)ISO3200 - diafragmavoorkeuze - f/8 - -1,3EV- 1/9sec).
De maximale ISO waarde die op de camera ingesteld kan worden hangt helemaal af van de instellingen van de camera. Normaal gesproken is de hoogste waarde ISO6400, en die is met de acceptabele ruisniveau 's prima bruikbaar voor print en internet.

Hogere ISO waarden, ISO12800, ISO25600 en ISO51200 kunnen alleen gebruikt worden wanneer de camera uitsluitend in JPEG fotografeert, en bovendien als er uitsluitend de mechanische sluiter gekozen wordt. Fotografeer je in RAW, en/of de elektronische sluiter (leaf-shutter), dan zijn die hogere ISO waarden niet meer mogelijk.

Dit geldt ook voor ISO100. De kwaliteit van die hoge ISO waarden is niet om over naar huis te schrijven, en misschien alleen in echte noodgevallen te gebruiken. Wanneer je fotografeert in RAW en/of met leaf-shutter, dan kun je er het beste een custom menu onder de Q-toets voor maken, anders kost het instellen teveel werk.

Als landschapsfotograaf wil ik graag spelen met een minimale scherptediepte, waarbij het onderwerp scherp op de voorgrond staat, en het landschap daarachter onscherp aanwezig.

De automatische autofocus had vaak moeite met het herkennen van deze situaties, waardoor de scherpstelling continu op de achtergrond plaats vond. Dit probleem was hardnekkig en trad zelfs op met een onderwerp dat 40% tot 50% van het beeld vulde.

Foto 12 - Scherpstellen in de automatische modes levert probleem op als je iets in de voorgrond scherp wil hebben. De camera snapt dit niet (ISO200 - f/5,6 - t=1/340sec - onbewerkt, in camera JPEG, Velvia film simulatie).
De automatische autofocus had echter weinig probleem met het scherpstellen op de meer normale onderwerpen zoals mensen. Ik vermoed dat het “chaotische” van de natuur hierbij parten speelde.

Gelukkig bied de camera ook single-point autofocus, waarbij de fotograaf zelf een van de scherpstelpunten kiest. Dit vergt echter wat handelingen die het allemaal wat omslachtig maken. De onderste toets rond de menu-knop moet eerst ingedrukt worden zodat de vier toetsen rond die menu-knop gebruikt kunnen worden om het scherpstelpunt te kiezen.

Dit werkt voor een statisch onderwerp goed, daar heb je de tijd voor, maar als je snel moet zijn kost dit nèt te veel werk.

Foto 13 - De vier toetsen rond de menu-knop kunnen gebruikt worden om het AF punt te verzetten. Welke toets het is moet even uitgeprobeerd worden. Elke van de vier toetsen heeft een eigen functie.
Het handmatig scherpstellen, wat natuurlijk ook mogelijk is, werkt minder soepel dan wat ik verwacht had. Ik kreeg het gevoel dat er teveel aan de scherpstelring gedraaid moest worden om van de minimale scherpstelafstand naar oneindig ging.

Alleen de afstandsschaal op het scherm gaf enige indicatie dat er iets gebeurde. Het is duidelijk geen camera die voor deze manier van werken bedoelt is. Dat de mogelijkheid ingebouwd is blijft echter een groot pluspunt.

De X-70 is voorzien van een 18,5mm f/2,8 objectief. Het is een vast objectief zoals we dat ook bij de X100t aantreffen. Omgerekend naar full-frame leert ons dat het een beeldhoek oplevert die overeenkomt met 28mm brandpunt.

Hoewel een 28mm groothoek fijn kan zijn, en voor landschappen misschien wel perfect, kan het bij sommige close ups vervelende beeldvervorming opleveren. In de natuur is dit veelal niet merkbaar, maar voor portretten en architectuur kan dit erg storend werken.

Foto 14 - De 28mm (FF equivalent) is goed te gebruiken voor groothoek landschappen (ISO400 - f/16 - t=1/500sec - Raw, bewerkt in Lightroom).
De camera heeft de mogelijkheid om digitaal in te zoomen naar het equivalent van een 35mm en een 50mm brandpunt. Het is een functie die ik vlak voordat de camera terug moest vond en daarom niet uitgeprobeerd heb.

Hoewel het digitaal zoomen ook later op de computer kan, levert het ter plekke een andere beeldveld waardoor bij het maken van (bijvoorbeeld) portretten voorkomen wordt dat er van te dichtbij gefotografeerd wordt. Ik zie het nut van een dergelijke digitale zoom wel, maar hoe dit in de praktijk uitvalt heb ik helaas niet kunnen uitproberen.

Wat ik niet gebruikt heb

Behalve de digitale zoom heb ik ook de volledige automatische stand, in te stellen met de schakelaar op de bovenkant van de camera, niet gebruikt. Met deze auto stand neemt de camera alle beslissingen van de fotograaf over, behalve het moment dat de foto gemaakt moet worden.

Je hoeft dus alleen nog de ontspanknop in te drukken. Door de schakelaar over te halen worden alle ingestelde functies behouden, maar uitgezet. Dit betekent dat bij het terugzetten van de schakelaar je al die ingestelde functies direct weer terug hebt. Hier is dus goed over nagedacht.

Als creatieve fotograaf is een dergelijke auto-stand natuurlijk totaal overbodig, maar wanneer de camera in handen komt van iemand die geen kennis heeft van al die instellingen en alleen het moment wil vastleggen, is deze auto-stand erg makkelijk om even voor een of meer foto's alles in automaat te hebben.

Foto 15 - De auto-schakelaar is groot en opvallend maar zal niet makkelijk per ongeluk verzet worden. Boven de belichtingscorrectie knop zit de knop voor het filmen met de X-70.
Een andere optie, die inmiddels elke moderne digitale camera heeft (op een enkele uitzondering na), is de film functie. Ook de X-70 bezit de mogelijkheid tot filmen.

Deze optie heb ik volledig genegeerd omdat ik ervan overtuigd ben dat dit een camera is voor de fotograaf en niet voor de filmer. Bovendien kan ik als fotograaf weinig zinvols zeggen over filmen; dat is niet mijn expertise.

Conclusie

Na niet meer dan twee weken fotograferen met de Fujifilm X-70 kan ik alleen maar een voorzichtige conclusie trekken. De camera is voornamelijk tijdens het fotograferen van landschappen gebruikt en zo nu en dan in een stedelijke omgeving of tijdens een uitstapje in het weekend. Kortom, te weinig en te eenzijdig om een heel eerlijk oordeel over deze veelzijdige camera te geven.

Tijdens die uitstapjes heb ik wel gemerkt dat de camera prettig in het gebruik is, in ieder geval wanneer je gewend bent aan het ontbreken van een zoeker. De camera is licht en klein genoeg om met één hand te fotograferen.

Dit zal echter alleen voor de gebruikers zijn die de camera in de volledig automatische stand gebruiken. Wanneer je wat creatiever te werk wilt gaan is het hanteren met twee handen zeker aan te raden of zelfs noodzakelijk.

De opties die de camera heeft zijn enorm. Er is één kleine ergernis aan de camera: de automatische AF. De camera bleef er moeite mee hebben om het juiste en belangrijkste onderwerp te kiezen wanneer de afstand tussen onderwerp en achtergrond te groot werd. Hierdoor kostte het soms moeite om de foto te maken waar de scherpte op de juiste plek was.

Foto 16 - Spelen met details waar je normaal overheen zou kijken, dat levert het plezier van het gebruik van de X-70 op (ISO1600 - f/11 - 1/60 - in JPEG gefotografeerd met Classic Chrome film simulation).
De Fujifilm X-70 motiveert het fotograferen. Het gebruik is verslavend en geeft veel voldoening en plezier. De X-70 nodigt uit om dingen uit te proberen en onderwerpen te fotograferen waar je normaal gesproken niet snel naar zou kijken.

De goede ruisprestaties bij hoge ISO waarden, tot maar liefst ISO6400, levert in feite maar weinig situaties op waarbij de X-70 niet gebruikt kan worden. Of dat nu in de volle zon op een zomerse dag is, of een bruin café op een late avond.

Foto 22 - Zonsondergang boven de Galgenberg (Strabrechtse Heide) (ISO400 - f/16 – t=1/60sec - RAW bewerkt in Lightroom)
Wanneer alles op een rijtje gezet wordt bezit de X-70 een enorm aantal mogelijkheden die de hobby fotograaf zal aanspreken. Het is een kleine camera met bijna professionele mogelijkheden.

Tegelijkertijd biedt de X-70 de eenvoud en handigheid van een point-and-shoot camera, met de mogelijkheid tot de mooie en unieke film simulatie opties waar Fuji om bekend staat, een kantelbaar scherm voor bijvoorbeeld selfies en een wifi mogelijkheid om te communiceren met een smartphone of tablet waarop de speciale Fujifilm app geïnstalleerd is.

Foto 24 - Op de rand van het water (ISO3200 - f/8 - t=1/9sec - RAW bewerkt in Lightroom)
Alleen verwacht ik dat de stevige prijs van bijna 700 euro een serieuze drempel kan vormen. Voor dit bedrag zijn er namelijk veel andere mooie en veelzijdige camera's te krijgen. Alleen hebben die niet het heerlijke, aantrekkelijke maar vooral praktische uiterlijk van de Fujifilm X-70.

Wil jij ook gave foto's maken?

Probeer twee weken gratis onze online cursussen over fotografie. Je krijgt direct toegang tot meer dan 100 cursussen. Na twee weken vervalt je proeflidmaatschap automatisch. Je zit dus nergens aan vast.

14 dagen gratis fotografiecursussen kijken

Over de auteur

Nando Harmsen fotografeert al meer dan 40 jaar. Zijn specialisme ligt bij bruidsreportages en landschapsfotografie. Daarnaast geeft Nando lezingen, workshops, masterclasses, fotoreizen, en maakt regelmatig reviews van nieuwe en leuke apparatuur.

2 reacties

Deel jouw mening

Let op: Op een artikel ouder dan een week kan alleen gereageerd worden door geregistreerde bezoekers.
Wil je toch reageren, log in of registreer je dan gratis.

Ook interessant

• 

  Review: Fujifilm X100VI

  door Elja Trum

• 

  Fujifilm heeft de X100 VI aangekondigd

  door Nando Harmsen

• 

  Fujifilm introduceert de GFX100 II medium format camera

  door Nando Harmsen

• 

  De ultieme straatfotografie- camera? De Fujifilm X100

  door Michiel Heijmans

• 

  Preview: Fujifilm X-S20

  door Elja Trum

• 

  Haida NanoPro X100 filters speciaal voor de Fujifilm X100 serie

  door Nando Harmsen

Toon alle artikelen binnen Reviews