Een rondreis door Marokko in vijf delen; deel 2

vrijdag 3 augustus 2012, 20:40 door Yljas Roeper | 5.860x gelezen | 4 reacties

In mijn vorige blog ben ik begonnen met het slot van dit verhaal. Een verkeerde volgorde? Nee, niet als je straks alles gelezen hebt. Maar dat duurt nog even, want de rest zal chronologisch verteld worden. Vandaag vertrekken we op weg naar Meknès.

Ruim twee weken geleden zijn we voor de zoveelste keer aangekomen in Marokko. Vanaf mijn eerste bezoek heeft het land mijn hart gestolen. De stad waar mijn schoonfamilie woont is allesbehalve toeristisch. Toch zie ik elke keer weer nieuwe fotogenieke plekjes, die ik nog niet heb vastgelegd.

Mijn camera draag ik dan ook altijd bij me zodra ik de deur uitga. Veelal om het dagelijks leven en de mensen in de medina of de soukh vast te leggen, maar ook om de details van de grote moskee of de stadspoorten in beelden te vangen. Na een week heb ik het echter wel weer gezien en moet ik verder op ontdekkingsreis door Marokko.

Een ezelkarretje houdt het verkeer op in Oujda

Beeld van de hoofdstraat in Oujda, waar ezelskarretjes het verkeer ophouden.
Koopman in de soukh

In de overdekte soukh (markt) komen de kleuren en geuren je tegemoet.
Paprika's te koop in de medina van Oujda

In de medina biedt een boer z'n groenten aan.
We nemen afscheid van de familie en beloven voorzichtig te doen. We vertrekken richting het Westen. Ons eerste doel: minimaal Fès, maar nog liever Meknès. Een rit van ruim 400 kilometer over een tweebaans hoofdweg, dwars door alle dorpjes, die tussen ons en onze bestemming in liggen.

Onderweg worden we regelmatig opgehouden door vrachtwagens die de hellingen maar moeilijk kunnen bedwingen en busjes met de meest vreemde ladingen. Daar tussendoor laveren Grand Taxi's. Oude Mercedessen, die bij ons allang zijn afgeschreven en de maximumsnelheid massaal overschrijden.

Terwijl ik op het verkeer let, probeer ik tegelijkertijd de omgeving in me op te nemen. Dit eerste deel van de reis is weinig fotogeniek. In het Rifgebergte zijn in augustus de meeste planten alweer uitgebloeid. Voor de mooiste roze amandelbloesem moet je in het voorjaar komen. Het landschap is weinig inspirerend, slechts geel van dorheid. Lege velden worden afgewisseld met Cederbossen en legerbases, waar fotograferen absoluut verboden is.

Na Taza, halverwege de reis, stoppen we bij een stuwmeer. Er steken Dadelpalmen boven het water uit. Een oude weg leidt het water in. Mensen lopen met karretjes langs de wal, terwijl anderen verkoeling zoeken in het water. Ook liggen er vissersbootjes. Het is duidelijk dat men hier van de nood een deugd heeft gemaakt.

Het bijna surrealistische blauw van het water steekt prachtig af bij de omliggende bergen, maar het tegenlicht speelt me in eerste instantie parten. Dit mooi fotograferen lijkt lastig te worden. Ik maak toch wat foto's, maar echt tevreden ben ik nog niet en ik besluit verder te rijden. Sommige dingen kun je slechts in je geheugen opslaan.

Enkele honderden meters verder staan fruitkraampjes. We stoppen en als ik achter me kijk, zie ik dat fotograferen met het licht mee toch mogelijk blijkt. Wederom schiet ik wat plaatjes. Voordat we weer instappen, kopen we fruit bij een kraampje.

Ik vraag de verkoper of ik een foto van zijn kraampje mag maken. Gewillig poseert hij voor me. Als ik hem wat kleingeld wil geven, weigert hij dat. In plaats daarvan biedt hij mij een watermeloen aan als dank voor mijn interesse in hem. De aangeboden vrucht weigeren is geen optie.

Schilderachtig blauw van het stuwmeer

Het blauw van het stuwmeer is schilderachtig, onwerkelijk.
En zo reizen we verder met twee keer zoveel fruit als de bedoeling was. Thuisgekomen blijkt de foto van de fruitkraam niet zo mooi als ik had gehoopt, maar de herinnering maakt veel goed. Als we rond een uur of vier in Meknès arriveren, hoeven we nog slechts op zoek naar een hotel.

Dit is het tweede deel een reisverhaal, dat in vijf delen gepubliceerd zal worden op Photofacts. Het is een verhaal, dat ik graag deel met de lezers om de schoonheid van Marokko in zowel woorden als beelden te laten zien. Dat het mag inspireren om dit prachtige land ook eens te bezoeken.

Dit verhaal is eerder in vrijwel ongewijzigde vorm inclusief 12 foto's gepubliceerd in Chip Foto-Video Digitaal 2010/01, Uitgeverij F&L.

Over de auteur

Houdt zich onder de naam Ytos Photography bezig met diverse vormen van fotografie. Geeft lezingen over fotograferen in Marokko en flitsen en organiseert regelmatig fotoreizen naar Marokko. Post af en toe op Instagram, maar is vooral actief op Facebook.

4 reacties

Theo schreef op zondag 5 augustus 2012 om 10:13
Yljas, interessant dierondreis. Staat ook nog op mijn lijstje. Even een niet- fotografische vraag. Kan je als Ned. met goed Engels vrij en makkelijk met een huurauto door heel Marokko trekken? Wat is het belangrijkste obstakel wat je tegen komt? Wat moet je zeker niet doen? Is het veilig en comfortabel?
CK schreef op zondag 5 augustus 2012 om 14:56
@Theo: Ik ben uitgebreid door Zuid-Marokko getrokken voor een aantal weken. Het is prima te doen om een huurauto te pakken. Op een aantal plekken lopen goede snelwegen, verder kom je een eind met lokale wegen. Nadeel is dat huurauto's relatief duur zijn in Marokko. Beter is het om je met gedeelde taxi's te laten verplaatsen, de kosten zijn dan veel lager.
Met Engels kom je een eind. Een woordje Frans kan ook geen kwaad.
Marokkanen zijn vriendelijk en gastvrije mensen. De meeste hebben absoluut geen kwaad in de zin. Als man is het dan ook veilig om daar te reizen. Als vrouw alleen kun je soms nog ervaren dat het traditionele rolpatroon nog heel sterk geldt in Marokko.
Ytos schreef op zondag 5 augustus 2012 om 20:03
Dank voor de reacties. Na deze reeks in vijf delen zal ik o.a, nog een artikel wijden aan reizen door Marokko, maar wat CK schrijft klopt eigenlijk helemaal. Reizen door Marokko kan makkelijk. Op vrijwel alle borden staan plaatsnamen in het Arabisch en Europees, dus dat zal het probleem niet zijn. De bewegwijzering klopt ook bijna altijd. Wat ik overigens wel altijd aanraad, is om de Michelinkaart van Marokko aan te schaffen. Omdat Marokko een Franse kolonie is geweest, zijn de wegen op dezelfde manier aangegeven. Rood hoofdwegen, vergelijkbaar met onze provinciale wegen. Geel de secundaire wegen. Wit nog een graadje lager. De Michelinkaart klopt vrijwel helemaal; ik heb slechts één keer op een hele slechte weg gereden, wat mij betreft een witte, die met rood op de kaart stond. Dat was minder, maar wel avontuurlijk. Uiteindelijk kom je altijd weer in de bewoonde wereld.

Ik gebruik met name uit romantische overwegingende snelwegen zo min mogelijk, maar eerlijk is eerlijk: ze zijn perfect. Alleen de locals door wiens land ze soms gaan moeten er nog even aan wennen. Die willen nog wel eens oversteken

Het zou handig zijn als je wat Frans zou spreken, maar met Engels moet het ook gaan. Gebarentaal en aanwijzen werken ook prima en ze zijn goed ingesteld op toeristen. Daarnaast, weet ik uit ervaring, zijn er zat pensionado's die er overwinteren met hun camper zonder dat ze Frans spreken en er toch lekker genieten.

De prijs van de huurauto is seizoensafhankelijk. In een voorjaarsvakantie kreeg ik een autootje mee (ik geloof een Hyundai i10) en daar betaalde ik Dh250 voor voor 24 uur, kilometervrij. Dat is omgerekend nog geen €23,-. Brandstof kwam daar natuurlijk nog wel bij. In de grote vakanties ben ik met m'n eigen auto gegaan, met name ingegeven door m'n familie, die waarschuwde voor de belachelijke borg tot wel €1500,- in combinatie met het feit dat men altijd wel wat vond om de borg geheel of gedeeltelijk niet terug te betalen. Maar ik praat dan wel over ongeveer tien jaar geleden. Er is inmiddels veel veranderd en waarschijnlijk zal ik eerstvolgende langere vakantie gewoon die kant op gaan met het vliegtuig en dan toch een auto huren. Prijstechnisch is dat dan toch het interessantst. Let er wel op, dat als je een auto meekrijgt, dat er een reservewiel is met toebehoren. Verder is de kans groot dat je 'm met bijna lege tank meekrijgt. Zo mag je 'm ook weer inleveren, maar durf het risico maar te nemen

De tip van de gedeelde taxi's zou ik persoonlijk niet opvolgen. ze brengen je wel overal, maar ik vind ze niet echt veilig rijden. Het is natuurlijk een persoonlijke overweging om dat uiteindelijk wel of niet te doen. Het grote voordeel van eigen vervoer vind ik echter ook de totale vrijheid om elk interessant weggetje in te gaan wat je leuk lijkt, te stoppen waar je wilt om iets te fotograferen etc.

Ik hoop dat je hier wat mee kunt. Wil je toch eat zekerheid ibouwen, kijk dan eens op www.marokkoonline.nl.

Liesbeth van Asselt schreef op dinsdag 28 augustus 2012 om 15:55
Helaas heren, voor vrouwen schijnt Marokko nog steeds niet makkelijk te bereizen zijn. Na heel veel waarschuwingen hierover van vrouwen (met veel reiservaring in Afrika, Zuid Amerika en Azie) die er negatieve ervaringen opdeden, zagen we van de reis af.....

Deel jouw mening

Let op: Op een artikel ouder dan een week kan alleen gereageerd worden door geregistreerde bezoekers.
Wil je toch reageren, log in of registreer je dan gratis.

Ontvang wekelijks fotografietips in je inbox

52.328 fotografie enthousiastelingen ontvangen de tips al!
Meer over de wekelijkse mail. Of blijf op de hoogte via Facebook. Aanmelding beveiligd met Google reCaptcha.

Elja Trum

Photofacts; alles wat met fotografie te maken heeft!

Wil je graag mooiere foto's maken en op de hoogte blijven van ontwikkelingen binnen de fotografie? Photofacts plaatst leerzame artikelen die gerelateerd zijn aan fotografie. Variërend van product-aankondiging tot praktische fotografietips of de bespreking van een website. Photofacts bericht dagelijks over fotografie en is een uit de hand gelopen hobby project van Elja Trum. De artikelen worden geschreven door een team van vrijwillige bloggers. Mocht je het leuk vinden om een of meerdere artikelen te schrijven op Photofacts, neem dan contact op.Meer over Photofacts