9 toegankelijke-urbex locaties

Urban Exploring, ook wel urbex genoemd is razend populair. De spanning die erbij hoort en de mooie foto's die het oplevert. Het is echter zeker geen makkelijke vorm van fotografie en ook niet zonder gevaren.

Bovendien is het erg lastig om de locaties te vinden, daar deze beschermd worden door andere 'urbexers'. In dit artikel een aantal tips om locaties te vinden en een aantal plekken die vrij gemakkelijk en zonder al teveel risico toegankelijk zijn.

Misschien wat minder spanning en sensatie maar je komt wel met prachtige plaatjes thuis!

Locaties zoeken

1. Fort van Breendonk (België)

De gruwel van het Nazisme en de concentratiekampen hebben ook België niet gespaard. Het Fort van Breendonk is hiervan een ontroerend en sprekend bewijs. Het is een van de best bewaarde kampen in Europa.

Het Fort is met het grootste respect voor de historische waarheid volledig gerenoveerd. Tijdens het aangrijpende bezoek ervan ontdek je de werf waar de gevangenen dwangarbeid moesten verrichten, de folterkamer, de douches, de executieplaats, de gevangenenkamers...

Je wordt tijdens je bezoek begeleid door de modernste museologische middelen, zoals audio-gidsen, originele audio-visuele getuigenissen van oud-gevangenen, films en reuzegrote foto's. Zo wordt je werkelijk ondergedompeld in het leven van de gedetineerden, een leven in de greep van de SS.

Aan het eind van het bezoek, geven de verscheidene museum zalen je extra toelichting bij deze sombere bladzijde uit de Belgische geschiedenis. Een portrettengalerij van gevangenen: Breendonk als een radertje in de terreurmachine van de Nazi's en ten slotte het Fort na de bevrijding.

2. Zollverein in Essen (Duitsland)

Jaarlijks trekt het 1,5 miljoen bezoekers. De mijn en de cokesfabriek zijn iconen van moderne industriearchitectuur. Het is nu het symbool van het Ruhrgebied.

De weg gaat door de authentiek behouden gebleven bovengrondse gebouwen van Zollverein Schacht XII. Naast de indruk wekkende zakelijke architectuur leer je de techniek en het werk in de mooiste en ooit grootste en meest productieve steenkoolmijn van de wereld kennen.

Van de schachtinstallatie waar de kool binnenkwam volg je de kool op zijn weg door de zeefinstallatie waar de kool gezeefd werd tot aan de verwerking en verlading in de koolwasserij. Tegelijk ontdek je de sporen van de mijnwerkers en leert op die manier diens werk- en levensomstandigheden kennen.

Op het buitenterrein krijg je interessante informatie over de architectuur, natuur en de detailrijke proces van wandel en veranderingen van Zollverein van mijn tot moderne cultuurlokatie.

3. Landschaftspark Duisburg-Nord (Duitsland)

Bovendien worden in het park regelmatig evenementen georganiseerd. Het terrein is opgenomen in de Route der Industriekultur, die langs industriële bezienswaardigheden in het Ruhrgebied gaat.

4. Steenkoolmijn van Waterschei (België)

Steenkool werd voor het eerst in 1924 gedolven op verdiepingen op 560, 647, 700, 807, 920, 980 en 1040 m diepte. In 1949 was de tewerkstelling maximaal - 6834 mijnwerkers. Het topjaar qua productie was 1968 met 1.490.700 ton. De totale productie bedroeg 72.453.000 ton. De mijn werd op 10 september 1987 gesloten.

5. Spookdorp Doel (België)

Ook vond in deze periode de inplanting plaats van de kerncentrale die op 1 kilometer van het dorp gelegen ligt.

De kerncentrale van Doel bestaat uit vier reactoren en twee koeltorens van circa 170 meter hoog.
Sindsdien kent Doel een geschiedenis van verdere plannen en protesten van de inwoners.

Het bewoners aantal van Doel liep terug. Vooral tussen 1999 en 2003 is het dorp leeggelopen en woonden er op 1 mei 2003 nog maar 214 inwoners.

Ook werd de dorpsschool in dit jaar gesloten, omdat er nog maar slechts acht leerlingen waren ingeschreven. In de jaren daarna werd Doel het doel voor krakers die sinds 2006 weer zijn verdwenen. Doel werd langzamerhand steeds meer een spookdorp.

Nu op de dag van vandaag worden er, van wat ik van het dorp heb gezien, nog maar een handjevol huizen bewoond.

6. Gare de Montzen (België)

Nu is het met name nog een goederenlijn (Montzenroute) en natuurlijk deze veel bezochte Urbexlocatie.

Deze locatie (adres: Rue de la Gare 87, 4850 Montzen) zou ik ook aanraden voor beginnende Urbexers, je kan namelijk heel rustig je gang gaan, er zijn geen hekken waar je langs moet om binnen te komen, dus het zal ook niet snel voorkomen dat je problemen krijgt als je binnen bent.

Bij aankomst bij het gebouw is het nogal indrukwekkend, het oogt extreem groot, een langgerekt gebouw. Eenmaal binnen valt het mee, het is een vrij klein treinstation. Bij binnenkomst valt het op dat de treinstellen die er eerst nog stonden er niet meer zijn. De lijnen van de grote stationshal zijn interessant om te fotograferen.

Vlakbij het Montzen treinstation staat een verlaten treinstel dat ook interessant is om te fotograferen. Het staat op het einde van de Bisweg (een zandweggetje, auto neerzetten en verder lopen door een weiland). Je ziet het treinstel beneden al staan en het is ook toegankelijk. Binnenin zijn leuke details te fotograferen.

7. Fort Chartreuse (België)

Het in 1817 door Nederlanders gebouwde Fort Chartreuse kwam in 1830 in handen van de Belgen. Het fort heeft een goede strategische ligging en is in de eerste en tweede wereldoorlog flink onder vuur genomen door de Duitse soldaten.

Gedurende de tweede wereldoorlog hebben de Duitsers dit leegstaande fort gebruikt als gevangenis. Sinds 1980 is het fort leegkomen te staan en sindsdien heeft de natuur het overgenomen.

Ondanks het feit dat dit fort al ruim 36 jaar leegstaat vond ik de staat buitengewoon goed. Je kan duidelijk zien dat dit complex gebruikt is als gevangenis en ziet sporen van de oorlog. Mocht je een keer een urbex locatie willen bezoeken die makkelijk te betreden is, dan kan ik Fort de La chartreuse in Luik zeker aanraden!

8. Steenkolenmijn van Hasard

9. Oradour-sur-Glane (Frankrijk)

Vlak na de oorlog bezocht De Gaulle Oradour en besloot dat het dorp moest blijven zoals de Duitsers het hadden achtergelaten, en zo is het nog steeds.

Oradour-sur-Glane was een gewoon dorp op het Franse platteland waar wij zo van houden. Het zou nooit in de geschiedenisboeken zijn gekomen als de tweede SS pantserdivisie 'Das Reich' niet op zaterdagmiddag 10 juni 1944 het dorpje omsingelde en alle aan- en afvoerwegen afsloot. De divisie kwam uit het zuiden waar het in Tulle al een bloedbad had aangericht.

Alle inwoners werden verzameld, waarna de mannen van de vrouwen werden gescheiden. Niet veel later werden de mannelijke inwoners doodgeschoten. De vrouwen en kinderen werden vervolgens in de kerk opgesloten, die daarna werd opgeblazen, en de rest van het dorp werd verwoest.

In een paar uur werd een compleet dorp met koelbloedige efficiëntie verwoest. 642 mensen vonden die dag de dood, slechts zes dorpelingen wisten te ontsnappen.

In 1999 is er een ondergronds herinneringscentrum gebouwd met een enorme parkeerplaats. Het gebouw ligt voor een groot gedeelte onder de grond en is enorm. Het bovengrondse deel is opgetrokken uit cortenstaal en doet zeer modern aan.

Binnen is het donker en wordt aan de hand van foto's, films en ander audiovisueel materiaal de geschiedenis van het dorp en de Tweede Wereldoorlog verteld. Een prima tentoonstelling in een moderne omgeving, niets mis mee.

Om het dorp te bereiken, loop je door een enorme betonnen tunnel die onder de D3 doorloopt. Ook dit is indrukwekkend en het geeft je het idee dat je door de tijd terugloopt. Eenmaal uit de tunnel sta je direct midden tussen de verwoestingen. Als er iets bestaat als historische sensatie die je kan voelen, dan is het hier!

Wil jij ook gave foto's maken?

Over de auteur

Michelle Peeters is fotografe en oprichter van DeuxBleus Fotografie. Michelle herkent het bijzondere in het gewone en het gewone in het bijzondere. Ze heeft zich nooit willen specialiseren en is daardoor van alle markten thuis.

14 reacties

Deel jouw mening

Ook interessant