Durven dolen
vrijdag 8 mei 2015, 20:11 door Inge de Laat | 5.435x gelezen | 5 reactiesIs er een soort gemene deler te ontdekken in het maken van een 'goede' foto? Waarom is de ene foto wel geslaagd en zijn veel andere foto's dat niet? In de loop der jaren heb ik gemerkt dat het lukken van de juiste foto voor mij als fotograaf te maken heeft met 'durven dolen'.
Zwerven rond een onderwerp, voelen wat er gaande is en dan pas stil blijven staan en vastleggen. De foto moet als het ware tussen mij en het onderwerp inzitten. De foto moet een ziel hebben, niet slechts een technische registratie en zeker niet gekunsteld.
Ik merkte dat ik in alle gevallen wanneer ik zelf een foto niet goed genoeg vond of mijn omgeving mij van eerlijk en kritisch commentaar voorzag, er een gemene deler was: ik was eenvoudig genoeg te snel geweest met vastleggen.
Moet dat dan niet, hoor ik u zeggen? Zeker. Soms doet zich een gebeurtenis slechts net in die ene fractie voor. Het met de juiste instellingen snel kunnen afdrukken is een basisvoorwaarde. Maar betekent dit ook dat de foto altijd geslaagd is? Dit echt het juiste moment was?
Project is van United Visual Artist.
Mijn ervaring is van niet. Ik had in alle gevallen waarin de foto niet goed genoeg was, niet lang genoeg 'gedoold' rond een onderwerp. Ik wist onvoldoende wat er gaande was, had niet of te weinig gesproken met mensen, wist onvoldoende van de betekenis van de plek en deze in verhouding tot haar omgeving. Ik had onvoldoende gezworven, de tijd genomen. Ik was te gemakkelijk geweest, te haastig, te angstig ook soms.
Ik merkte dat ik bij het maken van de foto die ik achteraf als enige geslaagd vond, het moment van afdrukken als het ware tussen mij en het onderwerp in had gezeten. Maar dat ik dit gevoel alleen maar had gehad omdat ik had geïnvesteerd. In tijd.
Ik heb dit voor mijzelf 'durven dolen' genoemd.
Waaraan ik iedere dag nog hard moet werken.
Durft u te dolen?
Wil jij ook gave foto's maken?
Probeer twee weken gratis onze online cursussen over fotografie. Je krijgt direct toegang tot meer dan 100 cursussen. Na twee weken vervalt je proeflidmaatschap automatisch. Je zit dus nergens aan vast.14 dagen gratis fotografiecursussen kijken
Over de auteur
Inge de Laat (1965) is amateurfotograaf. Het fotograferen heeft ze geleerd van haar vader, architect en verdienstelijk amateurfotograaf. Volgens eigen zeggen heeft hij haar en haar broer 'beter leren kijken'. Straatfotografie en documentaire fotografie hebben haar speciale interesse.
5 reacties
-
Roelof schreef op zaterdag 9 mei 2015 om 10:02 | reageerHallo
Mooi verhaal
Voor mij zelf geldt meer als ik gericht op pad ga dan kom ik vaak met ( mindere )foto,s thuis als ik gewoon op pad ga en ik zie wat ik tegen kom onderweg dan heb ik vaak interessante foto,s -
Inge de Laat schreef op zaterdag 9 mei 2015 om 22:29 | reageerBeste Roelof,
Dankjewel voor je reactie. Wat je beschrijft, herken ik ook.
Ik denk dat dat voor mij persoonlijk ook te maken heeft met dat 'durven dolen': iets durven loslaten wat anders mogelijk geforceerd gefotografeerd zou zijn en juist het andere op je af laten komen en daar tijd voor te nemen. Juist als iets 'niet hoeft te lukken' lijkt een goede foto soms opeens te komen.
Iets anders is het natuurlijk wanneer er een gerichte opdracht is. Maar ook dan merk ik dat het resultaat voor mij het meest geslaagd is als dat gevoel van 'op je af laten komen' heeft kunnen ontstaan. Niet door achterover te leunen (integendeel), maar juist door de tijd die ik vooraf gericht heb 'gedoold'. -
Caroline van der Togt schreef op donderdag 14 mei 2015 om 22:26 | reageerWat een leuke visie om zo te kijken of een foto een 'goede' foto is! Er nooit zo op deze manier bij stilgestaan (een foto is goed of mislukt) en bij mijn volgende foto sta ik hier zeker extra bij stil.
-
Sara Klaverdijk schreef op donderdag 14 mei 2015 om 22:59 | reageerIk herken ook het 'durven loslaten' tijdens het fotograferen. Als ik gewoon op pad ga, zonder telkens om me heen te kijken of ik iets interessants voor een foto zie, kom ik vanzelf wel iets tegen. Als ik van tevoren een idee heb bedacht wat ik wil gaan fotograferen, dan kom ik dat meestal niet tegen. Soms is het ook een kwestie van toeval. Dat zijn vaak de beste foto's. Dan kom je ineens iets tegen wat een prachtig beeld oplevert, precies op die ene plaats en op dat ene moment. Zoiets kun je niet van tevoren plannen
-
Inge de Laat schreef op vrijdag 15 mei 2015 om 09:56 | reageer
Beste Caroline en Sara,
Dankjewel voor de reacties.
Uiteraard is dit een persoonlijke visie en ook maar een deel van het 'niet gelukt zijn' van een foto.
Het helpt mij in relatie tot het 'durven dolen' ook met een of twee vaste camera's (Nikon D80 en iPhone 4s) te werken voor dezelfde situaties en het liefst ook vaste brandpuntsafstanden wanneer dit kan. Voor de iPhone is een vaste natuurlijk brandpuntsafstand vanzelfsprekend en gebruik hierbij graag ook een vaste app waarbij ik vooraf weet wat de app 'doet' in een bepaalde situatie.
Met zowel de iPhone als D80 kan ik me zo zoveel mogelijk kan concentreren op dat wat ik graag wil vastleggen en mee bezig wil zijn. Het dwingt mij tot het maken van keuzes en beter kijken.
Dan nog kan het 'mis' gaan natuurlijk. Omdat ik per uitzondering de RAW-instelling op camera uit had staan en deze instelling niet goed had gecheckt van te voren. Of ik onvoldoende rekening had gehouden met de achtergrond bij het hoofdonderwerp. Of....
Deel jouw mening
Let op: Op een artikel ouder dan een week kan alleen gereageerd worden door geregistreerde bezoekers.Wil je toch reageren, log in of registreer je dan gratis.
Photofacts wordt mede mogelijk gemaakt door
Ontvang wekelijks fotografietips in je inbox
45.166 fotografie enthousiastelingen ontvangen de tips al!
Meer over de wekelijkse mail. Of blijf op de hoogte via 
Facebook.
Elja Trum
