Meer:

Tips en Truuks

Geen 'back focus' probleem maar verkeerde scherpsteltechniek!

donderdag 13 december 2018, 10:51 door Michelle Peeters | 16,627x gelezen | 34 reacties

Veel fotografen (waaronder ikzelf) claimen dat hun camera last heeft van 'back focus' (het iets te ver naar achteren scherpstellen) en dat hun foto's daarom niet allemaal haarscherp zijn. In de praktijk is dit echter vaak te wijten aan het verkeerd hanteren van je camera.

Back en Front focus

Back focus is als er scherpgesteld wordt achter het onderwerp. Dit kan mooi geïllustreerd worden met onderstaande afbeeldingen:

Links zie je de gewenste foto waarbij op de batterij is scherpgesteld. In de rechter foto zie je wat er met back focus gebeurt.

Dat is niet de bedoeling geweest! De camera heeft achter het onderwerp scherpgesteld waardoor het onderwerp vaag is. Situaties waarin je dit kunt herkennen is bijvoorbeeld bij portretten.

Je stelt scherp op de ogen van de persoon en later zie je dat niet de ogen, maar oren scherp zijn. Dat is een voorbeeld van back focus.

Front focus is het tegenovergestelde van back focus. In dit geval stelt de camera scherp voor het gewenste onderwerp.

Eén centraal scherpstelpunt

Ik stel zelf ook altijd scherp met één centraal scherpstelpunt. Daarmee stel ik eerst scherp waarna ik de compositie corrigeer door de camera te verdraaien (met de ontspanknop half ingedrukt, waardoor de focus wordt vastgehouden).

Helaas is dit een foutieve manier van scherpstellen en vervolgens je compositie bepalen. Het gaat inderdaad vaak fout terwijl je toch zeker weet dat je heel nauwkeurig op het onderwerp had gefocusseerd.

Allereerst werkt dit alleen maar bij stilstaande onderwerpen, want een bewegend onderwerp volgen gaat niet op die manier. Maar ook bij stilstaande onderwerpen leidt het tot een foutieve scherpstelling.

Scherpstelvlak is plat

De oorzaak hiervan is dat het scherpstelvlak een plat vlak is. In onderstaand plaatje kun je goed zien wat het gevolg is.

Als je, nadat je hebt scherpgesteld, de camera herposioneert (met de ontspanknop half ingedrukt) blijft de scherpstelafstand gelijk maar de afstand van camera tot de ogen van je onderwerp wordt korter. Daardoor komt het focuspunt achter je onderwerp te liggen
Stel dat je een portretfoto wilt maken, met je model gepositioneerd op een derde van rechts. Je richt je camera eerst op je model zodat je met je middelste AF-punt kunt scherpstellen op de ogen (of op het dominante oog). Daarna draai je de camera naar links, zodat de gewenste compositie wordt bereikt.

De scherpstelafstand (de pijl) verandert niet meer. Zoals je kunt zien, leidt dit ertoe dat het scherpstelvlak achter je model terecht komt. En dit leidt tot een foto die op de verkeerde plaats scherp is.

Soms valt het effect nog binnen de scherptediepte waardoor het het niet goed ziet. Maar klachten over 'back focus' van een camera zijn vaak te herleiden naar een verkeerde scherpsteltechniek!

Hier zie je dat deze scherpsteltechniek wel werkt bij een cirkelvormig scherpstelvlak. Bij een vlak scherpstelvlak wordt de pijl (dus de afstand) ineens langer

Hoe dan wel?

Om dit probleem te voorkomen kun je beter eerst je compositie bepalen en vervolgens het scherpstelpunt op je camera verplaatsen naar het punt waar je het wilt hebben.

Er zijn nog meer alternatieve scherpstelopties. Bij veel (systeem-) camera's heb je nu bijvoorbeeld ook gezichts- en oogdetectie voor je scherpstelling.

En bij bewegende onderwerpen kun je de AI Servo (Continuous Servo bij Nikon) -stand gebruiken. Je stelt dan niet eenmalig scherp, maar de de camera blijft continue scherpstellen op het onderwerp.

Conclusie

Als je veel last hebt van onscherpe foto's waarbij het scherpstelpunt duidelijk voor of achter je onderwerp ligt, kan het natuurlijk zijn dat je camera (opnieuw) afgesteld moet worden.

Maar vaak ligt het probleem toch bij jezelf. Het is in ieder geval de moeite waard om eens na te gaan of jouw manier van scherpstellen wel in alle situaties de goede is.

Meer weten over de basis van fotografie?

Bij Photofacts Academy, onze online leeromgeving voor fotografen, hebben we een complete basiscursus over fotografie. Je kunt deze cursus twee weken lang volgen met een gratis proeflidmaatschap.

Dit artikel is voor het laatst bijgewerkt op 13 december 2018.
De eerste publicatiedatum is maandag 30 april 2018, 20:40.

Over de auteur

Michelle Peeters is fotografe en oprichter van DeuxBleus Fotografie. Michelle herkent het bijzondere in het gewone en het gewone in het bijzondere. Ze heeft zich nooit willen specialiseren en is daardoor van alle markten thuis.

34 reacties

100 schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 00:18
Tja, dat wordt lastig als je onderwerp buiten je scherptelpunten valt…
Ander nadeel is dat de lichtmeting van veel camera’s niet gekoppeld is aan alle individuele schepstelpunten waardoor je dan wel een scherpe maar mogelijk verkeerd belichte foto krijgt, zeker als er veel lichtverschil zit tussen je onderwerp en de achtergrond. En ja, ook dat is weer op te lossen door eerst een lichtmeting te doen op je onderwerp, die vast te zetten, dan de compositie te bepalen en dan scherp te stellen mits je voldoende tijd hebt om dat allemaal te doen.

Belangrijkste is denk ik dat je weet wat de voor- en nadelen zijn van de verschillende methodes (die op zich niet fout zijn). Als je op f/1.4 fotografeert is een nauwkeurige scherpstelling belangrijker dan op f/8 of f/11 omdat de scherptediepe op f/1.4 veel kleiner is. Als je op hoge ISO fotografeert is een correcte belichting belangrijker omdat je veel minder ruimte hebt voor correcties achteraf door een lager dynamisch bereik.
Liesbeth van Asselt schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 10:43
Ter aanvulling: het middelste scherpstelpunt is altijd een crosssensor, bij de andere sensoren weet je dat vaak niet (meestal zijn niet alle sensoren crosssensoren, al komen er steeds meer camera's die dit wel hebben). Betekent dat je alleen met het middelste punt bij alle camera's zeker weet dat je in slechte lichtsituaties met weinig contrast altijd goed scherp kunt stellen. Bij andere scherpstelpunten kan de camera gaan 'pendelen'. Dat is de reden waarom dit geadviseerd wordt. En daar is ook niks mis mee. Tenzij bij macrofotografie (korte instelafstand) of bij een heel groot diafragma (1.4, 1.8 en soms 2.8). Dan gaat bovenstaande redenering op. Behalve een ander scherpstelpunt kiezen (waarvan je dus niet weet of het een crosssensor is en of de scherpstelling lukt = snel genoeg gaat) kun je dan ook natuurlijk ook handmatig scherpstellen. Zeker bij macrofotografie is dat een aanrader. Werk je met een kleiner diafragma of op een grotere instelafstand, dan is het middelste scherpstelpunt nog steeds het meest trefzeker.
wim wilmers schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 10:59
zoals je de foto laat zien met die batterij kan natuurlijk nooit zijn door hercompostie bij een diafragma zoals je nu hebt gebruikt. Dit is gewoon 1 x scherp gesteld op batterij en 2e keer op achtergrond. zo groot kan het verschil nooit zijn. Of je moet wel heel ver van je oude compositie zijn afgeweken in dit geval. Ik leg het aan mn cursisten in principe ook zo uit zoals je omschrijft vanwege de schuine lijn versus een rechte lijn. Vaak laat ik het zien dat wanneer je op een pupil richt en je maakt een hercompositie je dan juist je scherpstelpunt iets naar voren haalt en dan bijvoorbeeld de wenkbrauw scherp krijgt. Doordat je van een rechte lijn naar een schuine lijn gaat wordt de afstand tot je punt verder waar je op wenst scherp te stellen. Zelf zet ik altijd mn scherpstelpunt in de hoek waar ik ook de scherpte wil hebben. Vooral op lage diagrafma's is dat bijna een must.
Bart van den Dikkenberg schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 11:00
Het is ook mogelijk om te controleren of het scherpstellen aan jezelf ligt of aan de camera. Je kunt dit controleren door je camera op statief te zetten en een opengeslagen krant onder een hoek van 45 graden te fotograferen en daarbij elke keer handmatig het scherpstelpunt in te stellen.
Achteraf kun je dan aan de foto’s zien of de camera ook daadwerkelijk op dat punt heeft scherpgesteld. Bij mijn camera bleken 2 scherpstelpunten niet goed te werken en dat is vervolgens door het herstelbedrijf van Canon weer verholpen. Dus het hoeft niet altijd aan jezelf te liggen.
Roland schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 11:17
Ik moet frequent groepen fotograferen en dan maak ik gebruik van de 'regel van één derde'. De scherptediepte ligt voor één derde vóór het scherpstelpunt en twee derden achter het scherpstelpunt. Daarom stel ik scherp op de ondergrond vóór de dichtste personen van de groep, zoals ik van een beroepsfotograaf geleerd heb. Dat geeft me goede resultaten. Dat is natuurlijk iets minder van toepassing bij extreem grote diafragma's of bij macrofotografie.
gast schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 11:19
Dank Michelle, vandaag door jouw stukje een AH-erlebnis. Dus weer wat geleerd om rekening mee te houden. Stapje voor stapje ga ik steeds meer begrijpen om goede foto's te maken.
Wim Hendriks schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 11:21
Vandaar dat ik nog altijd zelf scherpstel, manuel dus..
Rob IJsselstein schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 11:49
Meetkundig klopt dit verhaal niet. Hoe wordt de camera gedraaid? Als je de camera draait om het punt waar de sensor zit, verandert de afstand tussen sensor en onderwerp niet. In de praktijk draai je de camera en je hoofd om het midden van je nek of zo. Dan wordt de afstand tussen de sensor en het onderwerp juist groter, niet kleiner. Dat zou dus moeten leiden tot frontfocus. Als er toch backfocus ontstaat moet er een andere verklaring voor zijn. Misschien een andere optische weg door het glas in de lens, dat weet ik niet. Maar deze verklaring klopt niet. Praktisch gesproken is inderdaad meestal het best om eerst de compositie te bepalen en daarna het scherpstelpunt.
GJ schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 12:24
Eigenlijk wil Michelle niet afvallen, ze komt altijd met goede verhalen, maar in dit geval had ik al een beetje twijfel, en de uitleg van Rob snijdt toch echt wel hout. Kortom, we moeten terug naar de tekentafel, misschien wel letterlijk.
Michelle Peeters schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 12:29
@Rob en GJ: als de achtergrond cirkelvormig zou zijn en geen plat vlak zouden jullie gelijk hebben! Ik zal even een plaatje tekenen om het te verduidelijken.
Michelle Peeters schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 13:00
Ik heb het extra plaatje in het artikel toegevoegd, dat werkt niet in de comments.
Liesbeth van Asselt schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 13:04
Ha, ha, @Wim, jij zegt het, ik dacht het . Zo extreem als bij de foto's van de batterijen is front- of backfocus inderdaad nooit.
Hoebert schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 14:44
Een heldere uiteenzetting. Denk lokeend aan het gebruik van een scherptediepte calculator. Hiermee reken je de afstand uit waar binnen alles scherp is bij je instelling. g / brandpunt / afstand

Hoebert.
4BYE schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 14:50
Dank voor dit (achteraf) simpele verklaren. Inderdaad ga ik waarschijnlijk ook wel eens de fout in. Ga het ieder geval anders doen in gevallen waar het degelijk verschil zal maken.
Ik gebruik overigens bij mijn beide Canon camera's een apart toegewezen knop aan de achterzijde van de camera. Hierdoor blijf ik de baas over de scherpstelling zonder half in te drukken etc. en kan ik op de servo blijven volgen en afdrukken wanneer ik wil.
Michelle Peeters schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 15:06
Een nog mooier plaatje, en het kan dus wel in de comments!
MartinusR. schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 17:34
Ik maak bijna altijd gebruik van AF-C en gebruik daarbij de back button AF knop. Als het plaatje dan nog onscherp is heb ik een te lange sluitertijd of geen statief gebruikt.
Frits schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 18:00
Het nodal point staat niet vast, dat is wat het is. Als je zou scherpstellen en vervolgens compositie bepaald met en pano-head dan had je het probleem niet. Maar ja, da's wat omslachtig. Met de hand scherpstellen is ook leuk
Michelle Peeters schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 18:19
@Frits: zo’n panoramakop is inderdaad de oplossing!
Peggy schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 18:49
Beste Michelle,
Heb met heel veel belangstelling je info gelezen over back & front focus.

Ook de reacties zijn voor mij leerzaam.

Naar aanleiding daarvan graag feedback.
Ik ben n macro liefhebster. Schiet mt n D7200/nikon 105 mm.

Het scherpstellen doe ik alsvolgt:
Gebruik 1 scherpstelpunt.
In de M stand of A
Bepaal mijn standpunt
Verplaats mijn scherpstelpunt dmv pijltjestoetsen op de achterzijde v.d camera.
Heel vaak niet het middelste scherpstelpunt.
De D7200 die geeft aan waar je scherpstelpunt valt. Dus voor/achter of op het onderwerp.

Vaak gaat de camera "pendelen" dan zit er niets anders op dan in de M stand te schieten.

Ik vind dat mijn foto's vaak net de scherpte missen die ik voor ogen heb.

Is deze werkwijze wel een goede. Graag jullie tips/feedback.
Michelle Peeters schreef op dinsdag 1 mei 2018 om 19:06
@Peggy: zoals Liesbeth van Asselt al aangaf kun je het beste het middelste scherpstelpunt hanteren, omdat dit zeker een cross-sensor is. Soms zijn niet alle overige sensoren cross-sensoren. Als je andere scherpstelpunten gebruikt kan de camera inderdaad gaan 'pendelen'.

Maar handmatig scherpstellen werkt eigenlijk beter bij macrofotografie. Dat gaat het makkelijkst met LiveView aan. Mocht dat niet lukken, dan kun je de autofocus gebruiken en vervolgens de camera op handmatig scherpstellen vastzetten zodat hij niet steeds opnieuw probeert te focussen.

Ik zou ook de Manuele stand gebruiken, niet de diafragma-voorkeur-stand. Meet eerst het licht op het onderwerp en zet die belichting vervolgens vast.

Bij macrofotografie komt de scherpstelling heel secuur (het beste werkt het vanaf statief) en ben je ook nog eens afhankelijk van windstilte en het stil blijven zitten van je onderwerp.

Succes en laat maar even horen wat je ervaringen zijn!
Luc Vancamp schreef op woensdag 2 mei 2018 om 09:17
Allemaal goed en wel ... ik zie de laatste tijd te veel technische uitleg. Wanneer gaan we eens kunst beoefenen en leren zien? (hoewel dit onderwerk er el mocht zijn zenne)
Erik schreef op woensdag 2 mei 2018 om 10:28
Ik vind het verhaal ook iets overtrokken. Voor macrofotografie gaat dit verhaal inderdaad op. Daar is de scherptediepte dermate klein dat het heel nauw komt.

Als ik scherpstel op mijn model (op het middelste scherpstelpunt) dan bepaal ik daarna nog de exacte compositie. Je compositie vooraf moet natuurlijk al wel in grove lijn goed zijn.
Na het scherpstellen is het nooit zo dat ik daadwerkelijk een stap opzij doe of naar voren of achteren stap. Dan moet je inderdaad opnieuw scherpstellen. De illustratie suggereert dat je echt de camera in een andere hoek zet. Maar je camera verplaatsen (in een andere hoek) heeft toch altijd tot gevolg dat je opnieuw moet scherpstellen? Dat is tenminste wat ik mijn cursisten als één van de eerste dingen leer.

Als ik scherpstel kan ik zonder problemen mijn camera een (paar) cm naar links of rechts bewegen zonder dat dit een probleem geeft.
Riet Machielsen schreef op woensdag 2 mei 2018 om 12:32
Ik heb onlangs een artikel over dit onderwerp gelezen in het Belgische fototijdschrift 'Shoot' . Daarin stond dat dit probleem niet kan voorkomen bij systeemcamera's omdat bij dit type camera de scherpstelling gebruikt maakt van het beeld op de sensor.
Michelle Peeters schreef op woensdag 2 mei 2018 om 14:58
@Riet: dat zou kunnen, maar weet ik eerlijk gezegd niet.. Is daar meer informatie over te vinden online? Of misschien naar dat specifieke artikel waar je het over had?
gast schreef op woensdag 2 mei 2018 om 16:45
Heel goed artikel. Dank je wel. Vooral de reactie van Bart is iets om rekening mee te houden.
Wunigard schreef op woensdag 2 mei 2018 om 20:59
En wat ik mis in alle commentaren, is dat back- of frontfocus veroorzaakt wordt door de lens. Dus vrijwel altijd onscherpe foto's. Mijn camera (Pentax) heeft daarvoor een lensspecifieke correctiemogelijkheid. Uiteraard wel eerst in een testopstelling vaststellen hoeveel er gecorrigeerd moet worden.
Huub schreef op woensdag 2 mei 2018 om 23:17
@Riet Machielsen: waarom zou het bij een systeemcamera anders zijn. Ook daar wordt de scherpstelling vastgehouden als je de ontspanknop half ingedrukt houdt. ALs je daarna een nieuwe compositie bepaalt dan blijf je de ontspanknop ingedrukt houden. Dus theoretisch kun je dan uit focus zijn.
Wunigard schreef op donderdag 3 mei 2018 om 09:52
Ook een systeemcamera kan problemen hebben met de scherpstelling bij bepaalde lenzen. Mijn Panasonic heeft het met een 30 mm Sigma.
Heb deze camera nog niet zo lang, maar heb nog geen tijd gehad om het menu in te duiken. Zitten al te veel gadgets op waar ik niks mee doe.
Rafi schreef op zaterdag 5 mei 2018 om 09:26
Een erg leuk artikel, omdat de natuurkundige achtergrond wordt verklaard en er ook bruikbare oplossingen worden aangedragen.
-mj- schreef op zondag 6 mei 2018 om 11:06
heeft dit ook niet te maken met de combinatie functie van de ontspan knop . Dus dat als je afdrukt dat je ook gelijk scherp stelt . Op mijn camera heb ik dat gescheiden . Dus half indrukken doet niet scherp stellen. Scherp stellen doe ik nu met de "*" knop .
Paul Oosterlaak schreef op zondag 6 mei 2018 om 13:34
Het probleem bij focus recompose zit hem niet in de verandering van afstand. Ik heb hier in het verleden eens aan gerekend (simpel met Pythagoras) en pas bij f/1.2 kan dit een probleem vormen omdat dan de afwijking groter dan de halve DoF is. Michelle laat met haar tekeningen duidelijk zien waar het probleem zit. Maar... om iets duidelijk te maken moet je overdrijven en dat is juist in dit geval funest. Je beweegt je lens namelijk vanuit het midden van je beeld naar een 1/3 lijn. Dit is slechts 1/6 van de beeldhoogte. Gooi je hier Pythagoras tegenaan, dan blijkt de verandering van afstand minimaal te zijn.

Waar zit dan wel het probleem?
1. de fotograaf beweegt zijn camerasensor niet rondom een vaste as. Als je met een kleine DoF werkt, is een beweging van een paar cm in de richting van je onderwerp funest (je focusvlak verschuift namelijk mee). Als je gaat draaien met je camera is het lastig om dit precies om een denkbeeldige as te doen.
2. je model beweegt ook, dus eigenlijk zou je continu autofocus moeten gebruiken.

Gelukkig hebben veel moderne dslr's meer dan 1 crosstype punt. Helaas is die memo nog niet bij iedere fabrikant goed aangekomen. Alhoewel Nikon met het 153punts AF-systeem (D500, D5, D850) een mooie spreiding heeft van crosstype punten, is de rest van hun camera's uitgerust met crosstype punten rondom het midden en niet op de 1/3 lijnen. Bij Pentax zie je hetzelfde. Bij Canon hebben ze dit ook lange tijd gehad, maar dat hebben ze bij bijna alle dslr's (behalve de echte instapdslr's met het 9punts AF systeem) opgelost.

Nog een paar misconcepten in berichten uit de wereld helpen:
- macrofotografie is meetkundig gezien niet anders dan "normale" fotografie. Ja, de DoF is heel klein, maar de afstand tot aan je onderwerp ook. De verhoudingen blijven verder wel gelijk, dus ook de afwijking in afstand in relatie tot de DoF. Wel is het lastiger vanwege de beperking van de fotograaf die handheld het shot wil recomposen (zie 1. hierboven).

-het scherptevlak ligt niet 1/3 voor en 2/3 achter het onderwerp. Dit is een heel hardnekkig misverstand wat ooit in de wereld is gebracht en telkens weer als waarheid wordt verkondigd. De verdeling van de DoF is afhankelijk van de focusafstand en de hyperfocale afstand van de gebruikte parameters. Vaak ligt de verdeling dichter in de buurt van 1/2 voor en 1/2 achter. Bij de hyperfocale afstand is de verhouding 1 : oneindig

-ook met fasedetectie op de sensor kun je back- of frontfocus krijgen. Fasedetectie is een meting die de lens opdracht geeft om op een bepaalde afstand scherp te stellen. Dit kan altijd nog fout gaan. Met contrastdetectie kan dat bijna niet, omdat er continu contrast gemeten wordt en bij de juiste focus is dit contrast maximaal. De truc die fabrikanten dan uithalen is een combinatie van beiden. Eerst de fasedetectie gebruiken om heel snel bijna scherp te stellen en vervolgens contrastdetectie om te finetunen

@-mj- Nee, dit maakt niets uit daarvoor. Het enige verschil is dat je dan de autofocus los haalt van het ontspannen van de sluiter, waardoor je ervoor kunt kiezen om niet opnieuw scherp te stellen als je de foto wil maken. Dit is vooral bruikbaar met continu autofocus. Bij AF-S kun je ook gewoon de sluiterknop half ingedrukt houden en recomposen.
100 schreef op maandag 7 mei 2018 om 00:27
@Paul
Bij een 85 mm lens op een afstand van 3 meter de lens 8° verdraaien (dat is een derde van de horizontale beeldhoek) betekent een verschuiving van het scherpstelpunt van ongeveer 3cm (cos 8° = 0,99 => 0,99 x 3 = 2,97 meter) wat ongeveer overeenkomt met het verschil tussen focus op het oog of op het puntje van de neus.
Op f/1.2 bij een FF sensor is de DOF in dat geval ca 9 centimeter, dus als een “afwijking groter dan de halve DoF” het criterium is, zou het zelfs op f/1.2 niet uitmaken.

Probleem is alleen dat het wel zichtbaar is dat de neus dan scherper is dan het oog, ook bij kleinere diafragma’s. DOF is een arbitraire waarde om een gebied aan te duiden waarin de scherpte op een bepaalde kijkafstand nog acceptabel is, niet meer dan dat. In werkelijkheid is het schepstelvlak tweedimensionaal en heeft dus een diepte van nul.
Het ligt aan de criteria (kwaliteitseisen) die een fotograaf zichzelf oplegt of door de klant worden gesteld of een dergelijke afwijking als acceptabel wordt gezien.
Paul Oosterlaak schreef op dinsdag 8 mei 2018 om 00:52
Natuurlijk is DoF een afgesproken waarde en totaal afhankelijk van de uitvergroting en de eisen van de fotograaf. Maar je bent het met me eens dat het focus recompose verhaal ansich niet het probleem is, maar meer de beperkingen van de fotograaf en het model in hun bewegingen.

100 schreef op dinsdag 8 mei 2018 om 03:57
Beide kunnen een probleem zijn, in combinatie kunnen ze elkaar versterken, maar ook opheffen.
Als ik zelf de techniek gebruik ben ik er bijna zeker van dat de axiale beweging van mijn camera minder is dan een centimeter. Het is, met een beetje oefening, echt niet zo ingewikkeld om een radiale beweging van een paar graden te maken zonder grote axiale bewegingen te maken. Ook neemt het maken van een dergelijke beweging doorgaans weinig tijd in beslag (minder dan een seconde) en gebruik ik een dergelijke techniek alleen bij redelijk statische onderwerpen.

Kern van het verhaal is denk ik dat je moet weten wat de consequenties zijn van toegepaste technieken om ze goed te kunnen inzetten. Bij kritische focus zoals een headshot op een diafragma groter dan f/2.8 is de afwijking door de techniek zelf een probleem. Bij een full body shot of het fotograferen van meerdere personen zijn focusafwijkingen van een paar centimeter vaak geen probleem.

Toon meer reacties (30)