Het ingemaakte fruit stond nog in de kelder De weg ernaar toe
Na ons vooronderzoek wisten we al dat vooral de buurman geen urbexers wenst in het pand en erg oplettend zou zijn.
Dus een achteringang gezocht, wederom door bosjes en struiken, vallend in de bramen struiken... Om er vervolgens achter te komen dat we ons bevinden in de tuin van de gevreesde buurman.
Shit en nu? De buurman staat te bellen voor de schuifpui en we besluiten snel over te steken en kruipend naar het juiste huis te gaan.
Ik eerst, ik neem een aanloop en na een grote stap.... Bam! Ik blijf met mijn voet achter een soort boomstronk hangen en val voorover tussen de bramen struiken. Ik blijf verstijfd liggen in de hoop dat de buurman mij niet gezien heeft.
Uiteraard heeft dit tafereeltje vast hilarisch uitgezien want achter me kon mijn vriend zijn lach amper bedwingen. Altijd leuk, dat medeleven. Ik krijg achter me het seintje dat ik door kan en dat niemand me gezien heeft, nog een poging dus.
Gelukt
Nou, eenmaal binnen hebben we onze ogen uitgekeken, de tijd heeft hier echt stil gestaan! Zoveel oude spullen, persoonlijke spullen, alles achtergelaten.
Je vraagt je af waarom. Het bed nog opgemaakt in de slaapkamer, schoenen naast het bed en kleren hangend aan de kast. Alsof elk moment iemand thuis kan komen.
Facebook