100+ fotografiecursussen én 4 Fotobijbels ebooks - Nu 120 euro voordeel! Word nu lid!
Photofacts Academy

Photofacts Academy; 100+ Fotografie Cursussen
Fotograferen wordt makkelijker en leuker

Boek

De Fotobijbels; Boeken over Fotografie
101 Praktische fotografietips voor betere foto's

Elja Trum

Review: Leica M9

maandag 22 november 2010, 23:51 door | 29.071x gelezen | 12 reacties

De Leica M9 is een high-end rangefinder (of in goed Nederlands; meetzoeker) camera. Op het eerste gezicht een camera die 50 jaar geleden gemaakt kon zijn, totdat je de achterkant van de camera bekijkt. Daarop is een display te vinden en wat modern aandoende knopjes. De Leica M9 is een digitale versie van een klassieke camera.

Leica M9


De magie van Leica


De Leica M9 lijkt iets magisch te bezitten. Zodra je erover begint worden fotografen erg enthousiast. Het noemen van de Leica M9 op Twitter leverde me een stroom aan positieve reacties op. De Leica maakt iets los. Bij fotografen ten minste, mijn collega's op het werk waren vooral onder de indruk van de aanschafprijs voor "zo'n rare camera".

En je kunt je inderdaad afvragen waarom de Leica M9 een straatprijs heeft van zo'n 5.500 euro en het objectief dat ik erbij kreeg voor zo'n 3.500 euro over de toonbank gaat. De prijs en de naam zorgen er echter wel voor dat je al direct het gevoel hebt iets bijzonders in handen te hebben.

Of je zoveel geld voor een camera over hebt is natuurlijk iets dat persoonlijk is. Je kunt voor hetzelfde geld in elk geval ook een heleboel andere dingen kopen.

Meetzoekercamera


De Leica M9 is een meetzoekercamera (rangefinder). Een meetzoekercamera maakt gebruik van verwisselbare objectieven, net als een spiegelreflex. In tegenstelling tot een spiegelreflex heeft een meetzoekercamera echter geen spiegel. Bij een spiegelreflex wordt de spiegel gebruikt om het beeld dat door de lens komt in de zoeker te projecteren. Zo zie je bij een spiegelreflexcamera dus precies wat je vast gaat leggen.

Bij een meetzoekercamera kijk je ook door een zoeker, maar deze zit naast het objectief. Je ziet dus niet hetzelfde als wat je vast gaat leggen op je foto. Wanneer je meters van je onderwerp verwijderd bent is het verschil tussen het beeld door de zoeker en het beeld door het objectief (parallax genoemd) minimaal. Sta je dichter op je onderwerp dan kan het uiteindelijke beeld flink afwijken (sommige meetzoekers corrigeren het parallax).

Leica M9

Doordat er geen spiegel op hoeft te klappen heb je nog twee extra voordelen; bij het maken van een foto beweegt alleen de sluiter. De camera is hierdoor iets stiller dan een spiegelreflex. Het tweede voordeel is dat je bij een meetzoekercamera ook tijdens het maken van een foto blijft zien wat je fotografeert. Bij een spiegelreflex zie je op het cruciale moment alleen nog maar zwart.

In de zoeker van een meetzoekercamera staan hulplijntjes. Afhankelijk van het objectief dat op de camera zit moet je andere hulplijntjes gebruiken om de juiste uitsnede te kiezen. De Leica M9 leest uit welk objectief er op de camera zit en laat de bijbehorende lijntjes in de zoeker oplichten. Zoomobjectieven zijn er (bijna) niet voor meetzoekercamera's, wel zijn er objectieven met meer dan één brandpuntafstand. Je schakelt dan bijvoorbeeld van 16 naar 18 of 21mm.

Doordat de techniek van een meetzoeker een stuk simpeler is dan die van een spiegelreflex is de kans dat er iets kapot gaat kleiner. Meetzoekers zijn daarom vaak erg betrouwbaar. Op dit gebied heeft Leica ook een stevige naam opgebouwd. Ga je als fotojournalist op pad om in een woestijnachtig gebied een oorlog vast te leggen, dan is een Leica zo ongeveer de betrouwbaarste camera die je mee kunt nemen.

Vergeleken met een spiegelreflex camera


Er is een goede reden waarom spiegelreflexcamera's een stuk populairder zijn dan meetzoekercamera's. Een spiegelreflex is gemakkelijker en veelzijdiger. Zo zijn er voor de Leica M-serie maar een beperkt aantal objectieven beschikbaar. Bij een spiegelreflex van één van de bekende merken is het aanbod duidelijk veelzijdiger (en stukken goedkoper).

Op de Leica M9 missen daarbij veel handige snufjes die het werken met een spiegelreflex zo eenvoudig maken. Denk aan automatisch diafragmakeuze en scherpstelling. De Leica M9 heeft door zijn handmatige werking een hoge instapdrempel.

Aan de andere kant; als je eenmaal hebt leren werken met de bijzondere manier van scherpstellen en het instellen van de camera dan kan een geoefende gebruiker dit bij een Leica sneller dan welke spiegelreflex op de handmatige stand dan ook.

Leica M9 vs. Canon 5D mark II

Handmatige bediening


Wat fotografie betreft moet je met de Leica M9 volkomen terug naar de basis. De camera kent geen autofocus en de enige automatische luxe is een ingebouwde belichtingsmeter die gebruikt kan worden om automatisch de benodigde sluitertijd te selecteren. Even stevig wennen dus wanneer je gewend bent op de autofocus van je camera te vertrouwen.

Bovenop de body zit een grote draaischijf waarop je de sluitertijd kunt instellen. Naast bulb kun je hier sluitertijd van 8 seconden tot 1/4000 seconde kiezen. Ook kun je hier kiezen voor de automatische stand waarbij de camera de juiste sluitertijd aan de hand van de ingestelde lichtgevoeligheid en de op het objectief ingestelde diafragma bepaald.

Leica M9; handmatige bediening

Scherpstellen doe je op de Leica M9 (en op andere meetzoekercamera's) met behulp van een klein vakje in het midden van de zoeker. Richt dit op het punt waarop je wilt scherpstellen en draai aan de scherpstelring op het objectief. In het vakje zie je twee keer hetzelfde beeld door elkaar. Wanneer je deze precies over elkaar hebt liggen is je beeld scherp.

Vooral de manier van scherpstellen vereist de nodige oefening. Wanneer je door de zoeker kijkt is alles altijd scherp. Je moet er dus goed op letten dat je niet vergeet scherp te stellen. Iets wat mij in het begin een paar keer overkomen is (bij een spiegelreflex zie je dit direct).

Wanneer je een bewegend onderwerp wilt vastleggen wordt het scherpstellen op deze manier extra lastig. Zeker wanneer je gebruik maakt van een groot diafragma als f/1.4 of f/2.0 om een portret van een kind te nemen. De kans op misfocus is dan wel erg groot.

Mika in zijn stoel
Zoon Mika op 35mm, f/1.7, 1/60 seconde, 800 ISO

Wat wel heerlijk werkt is de eenvoud waarmee je instellingen als sluitertijd en diafragma kunt veranderen. Ik mis toch wel een beetje de handmatige instelling van diafragma op het objectief bij moderne spiegelreflexcamera's. Het is er gemakkelijk om het objectief te wijzigen door even aan de diafragmaring op het objectief te draaien.

Je gaat met de Leica M9 echt terug naar de essentie van fotografie. Voordat je het handmatig instellen van je camera helemaal in je vingers hebt zul je echter wel een paar weken verder zijn. Tot die tijd kost het maken van een foto het nodige extra werk en moet je onderwerp wat extra geduld hebben.

Bestanden


De Leica M9 kan foto's in Jpeg schieten, maar interessanter is natuurlijk de ondersteuning van Adobe's DNG formaat. Dit universele RAW formaat voorkomt mogelijke ondersteuningsproblemen in de toekomst. Om de Digital NeGative bestanden te kunnen bewerken levert Leica geen eigen software. In plaats hiervan wordt Adobe Photoshop Lightroom bijgeleverd. Een goede keuze!

De bestanden worden niet, of matig, gecomprimeerd. Eén foto is circa 35 megabyte groot. Dat vult je geheugenkaartje (SDHC) snel op. De 18 megapixel DNG bestanden zijn zelfs nog 10 megabyte groter dan de gemiddelde RAW foto uit mijn Canon 5D mark II (21 megapixel).

Leica M9 open

Mocht je trouwens op zoek zijn naar de plek waar je het geheugenkaartje laat; kijk eens onderaan de camera. De onderkant kun je verwijderen en dat bied je de mogelijkheid het geheugenkaartje en de batterij te vervangen. Stijlvol weggewerkt en niet eens zo onpraktisch als je zou verwachten.

Display


Een groot voordeel van digitaal is dat je op je display redelijk kunt bepalen of een foto scherp is of niet. Helaas kun je dit op de Leica wel vergeten. De weergave op het 2,5 inch formaat scherm is werkelijk bagger. Elke foto lijkt er onscherp op en ook nog eens te barsten van de ruis.

Ook lijkt Leica nog niet ontdekt te hebben wat een anti-aliasing algoritme kan doen voor de beeldweergave; vooral schuine lijnen worden nu kartelig op het display weergeven. Ook gaf het display (in elk geval bij mijn exemplaar) een donkere rand aan de zijkant van het display; als een soort vignetering. In de daadwerkelijke foto blijkt dit dan gelukkig niet zo te zijn.

Om te kijken of een foto daadwerkelijk gelukt is zul je hem toch eerst in moeten laden op een computer. Het is eigenlijk idioot dat er op een camera met deze prijs zo'n slecht display (en/of vertoningstechniek) zit. Elke instap spiegelreflex van Canon of Nikon rent rondjes om de Leica M9 als het om het display gaat.

Je kunt overigens wel inzoomen op je foto door aan het wieltje achterop de camera te draaien. Helaas wordt de ruis dan erg aanwezig en uiteindelijk kun je zelfs volledig ingezoomd nog niet optimaal beoordelen of een onderwerp wel of niet echt scherp is. Dankzij het histogram kun je het display nog wel gebruiken om te kijken of je belichting klopt.

Hoge ISO prestaties


De Leica M8 had een slechte naam op het gebied van hoge lichtgevoeligheid van de sensor. De camera had erg veel last van ruis. Gelukkig is dit bij de Kodak sensor van de Leica M9 stukken verbeterd.

Voor veel toepassingen is zelfs de 2500 ISO stand (het maximum) nog prima te gebruiken. Bijvoorbeeld voor op internet of een foto voor in de krant. Wil je echt kwaliteit dan kun je beter in het lagere ISO gebied blijven.

Leica M9 - high ISO
100% crop, 2500 ISO, 125 seconde, f/2.4


Leica Summilux-M f/1.4 35mm objectief


De Leica M9 werd geleverd met een Leica 35mm f/1.4 objectief. Een uitermate lichtsterke groothoek. Een prachtig objectief, al schijnt zijn f/2.0 broertje optisch net zo sterk te zijn. Met weinig licht is het f/1.4 diafragma wel mooi meegenomen.

Het objectief blokkeert overigens wel de zoeker deels. Vandaar dat er ook een opening in de zonnekap zit; hier kun je dan nog net wat meer door zien. De blokkering kan het lastig maken om in de rechteronderhoek de compositie te bepalen. In de praktijk had ik hier minder last van dan je wellicht zou verwachten.

Leica Summilux-M f/1.4 35mm objectief

Conclusie


De Leica M9 is zonder twijfel een erg bijzondere camera. Een camera waar je als fotograaf snel verliefd op kunt worden. Op de kwaliteit, zowel bouw als beeldkwaliteit, is eigenlijk weinig aan te merken. Met de full-frame Leica M9 kun je gewoon prachtige foto's maken. Wel is er best een stevige leercurve voordat je helemaal thuis bent in deze meetzoekercamera.

Blijft er de prijs. Als de Leica M9 voor zo'n duizend euro over de toonbank ging dan had ik er vandaag nog eentje besteld. Of twee. Helaas kost dit mooie apparaat maar liefst 5.500 euro. En dan heb je er nog geen objectief bij. Hoewel de Leica M9 een prachtige camera is, blijft de prijs een groot struikelblok. In mijn ogen is deze te hoog voor wat je er voor krijgt. Vandaar; alleen voor loterijwinnaars.

Met dank aan importeur Transcontinenta voor het beschikbaar stellen van de Leica M9 en het 35mm objectief.

Meer informatie


- Leica M9 informatie op Photogear
- Leica M9 review door Serge van Cauwenbergh
- Leica M9 handleiding

Wil jij ook gave foto's maken?

Probeer twee weken gratis onze online cursussen over fotografie. Je krijgt direct toegang tot meer dan 100 cursussen. Na twee weken vervalt je proeflidmaatschap automatisch. Je zit dus nergens aan vast.

14 dagen gratis fotografiecursussen kijken

Elja Trum

Over de auteur

Elja Trum is oprichter van Photofacts, online fotografiecursussite Photofacts Academy en het blog Teslafacts. Hij schrijft sinds 2006 over fotografie. Elja is ook auteur van boeken over zwart-wit-, flits- en portretfotografie.

12 reacties

  1. aradilon
    Profiel  aradilon schreef op dinsdag 23 november 2010 om 00:00  | reageer

    Heel mooi reviewtje, het lijkt me een zeer leuke camera maar zoals al gezegd zeer duur en eigenlijk ook niks voor mij omdat ik onderwerpen fotografeer die met de leica wel heel moeilijk zou zijn namelijk sport en macro.
    Trouwens bij Nikon heb je nog lenzen waar je je diafragma op kan regelen en dat werkt inderdaad zeer leuk.

  2. Teus
    Teus schreef op dinsdag 23 november 2010 om 00:19  | reageer

    "Trouwens bij Nikon heb je nog lenzen waar je je diafragma op kan regelen en dat werkt inderdaad zeer leuk."

    Heb je het nou over een A ring? Die hebben/hadden bijna alle fabrikanten in hun assortiment.

    Wel een te verwachten review. Trouwens Lightroom is te geef (kost je alleen maar 5500 euro en krijg je er een leica bij)

  3. JAC Trum
    JAC Trum schreef op dinsdag 23 november 2010 om 00:23  | reageer

    De Leica is een heel bijzondere camera. Ik heb 35 jaar gefotografeerd met de M5 en kreeg er na al die jaren ongeveer dezelfde prijs voor terug als ik er voor betaald had. Kom daar bij een Canon maar eens om vrolijk Wanneer je door een Leica kijkt weet je dat je een bijzonder instrument in handen hebt, dat fluisterzacht alles registreert waarop je hem richt. Maarja, die tien mille, die heb ik er nu ook niet meer voor over, hoewel ik er wel eens naar terug verlang wanneer ik mijn Nikon 700 van 3 kilo om mijn nek meesjouw...

  4. Elja Trum
    Profiel  Elja Trum schreef op dinsdag 23 november 2010 om 00:26  | reageer

    @Jac; heb je die Leica destijds verkocht?!
    En ik maar hopen op een leuke erfernis. knipoog

  5. Arno
    Profiel  Arno schreef op dinsdag 23 november 2010 om 00:28  | reageer

    @Elja: Die foto van Mika met zijn slabbertje die is pas onbetaalbaar, geweldig! Daar kan de prijs van de leica niet tegenop vrolijk

  6. Joost
    Joost schreef op dinsdag 23 november 2010 om 00:30  | reageer

    Niet alleen bij de m9 is het display teleustellend. Kijk maar eens naar de kwaliteit van het display bij een phase one. Probeer die maar eens goed te beoordelen buiten. En dan is de prijs van een back nog hoger !

  7. aradilon
    Profiel  aradilon schreef op dinsdag 23 november 2010 om 02:43  | reageer

    @teus volgens mij maakt Canon die niet meer en er zijn nog merken die het niet meer produceren.

  8. Michael
    Profiel  Michael schreef op dinsdag 23 november 2010 om 09:33  | reageer

    Mooie review. Ik snap de camera niet zo goed. Het feit dat het een rangefinder is vind ik echt aandoenlijk en niet meer van deze tijd. Zo veel beperkingen voor zo'n stevige prijs. Waren ze destijds niet (bijna) failliet?

  9. gast schreef op dinsdag 23 november 2010 om 11:02  | reageer

    Leica is toch vooral nostalgie. Ze zijn veel te laat in digitaal gestapt en je betaald vooral voor die rode stip op een bijzonder fraai vormgegeven apparaatje. En daar betaal je wel erg veel voor, te veel.

  10. leo
    Profiel leo schreef op donderdag 25 november 2010 om 20:18  | reageer

    Akelig mooi en verleidelijk, om die reden zou ik wel een M9 willen hebben. De kunst van verleiden hebben ze goed onder de knie bij Leica. De objectieven zijn goed, maar wat aan de prijs. De sensor in de M9 wordt bij lagere iso's vergeleken door DxO als iets onder de canon 5D, de mark I wel te verstaan. Geen slechte sensor maar wel 5 jaar oud. Bij de wat hogere iso's, waar deze camera juist zou moeten schitteren, is het de slechtste sensor van alle FF sensors. Wellicht het overwegen waard, voordat je je sportwagentje gaat verkopen vrolijk

  11. tonv
    Profiel tonv schreef op vrijdag 26 november 2010 om 06:04  | reageer

    Een object van begeerte met een uit het lood geslegen prijs/prestatieverhouding. Het is in mijn ogen meer een snobbish hebbeding dan een goed stuk gereedschap. Ik zou 'm in m'n levensdagen niet aanschaffen.

  12. leo
    Profiel leo schreef op vrijdag 26 november 2010 om 11:10  | reageer

    Ik ben het eens met tonv. Toch heeft het concept wel degelijk voordelen, het is een kleine camera, het scherpstellen gaat wel snel en de camera is stil. Kijken door een heldere zoeker. Allemaal prettige zaken.

    In het analoge tijdperk een goede investering, in het betrekkelijk prille digitale tijdperk is een digitale camera aan enorme prijsontwaring onderhevig, dat geldt ook voor een Leica. Ik heb nog een Canonet QL17, ook met een zonnekap met uitsparing volgens hetzelfde meetzoeker principe. Met een vaste 40 mm lens van F1.7.

    Mocht Canon het licht zien en daarvan een digitale uitvoering van maken, sta ik vooraan. Ik kijk echter altijd met mijn linkeroog, dus van de omgeving zie ik niet veel. De foto van zoon Mika heeft toch weer wel iets zeer speciaals...

Deel jouw mening

Let op: Op een artikel ouder dan een week kan alleen gereageerd worden door geregistreerde bezoekers.
Wil je toch reageren, log in of registreer je dan gratis.
Cursus Natuurfotografie in Nederland met Rob Dijkstra
Portretfoto's Bewerken in Lightroom Classic
Toon alle artikelen binnen Reviews

Photofacts wordt mede mogelijk gemaakt door


Ontvang wekelijks fotografietips in je inbox

45.288 fotografie enthousiastelingen ontvangen de tips al!
Meer over de wekelijkse mail. Of blijf op de hoogte via Facebook. Aanmelding beveiligd met Google reCaptcha.

Elja Trum

Elja Trum

Photofacts; alles wat met fotografie te maken heeft!

Wil je graag mooiere foto's maken en op de hoogte blijven van ontwikkelingen binnen de fotografie? Photofacts plaatst leerzame artikelen die gerelateerd zijn aan fotografie. Variërend van product-aankondiging tot praktische fotografietips of de bespreking van een website. Photofacts bericht dagelijks over fotografie en is een uit de hand gelopen hobby project van Elja Trum. De artikelen worden geschreven door een team van vrijwillige bloggers. Mocht je het leuk vinden om een of meerdere artikelen te schrijven op Photofacts, neem dan contact op.Meer over Photofacts
Om Photofacts.nl goed te laten functioneren maken we gebruik van cookies. Bekijk ons cookiebeleid. akkoord