Exploring Copsa Mica

woensdag 24 november 2010, 22:03 door Erwin Derksen | 7.489x gelezen | 6 reacties

Dit keer weer een artikel over de meer avontuurlijke vorm van fotografie. Ik heb een tijdje getwijfeld of ik dit artikel moest schrijven, want het is bepaald geen reclame voor Oost-Europa in het algemeen en Roemenië in het bijzonder. Aan de andere kant, het is wel de industriële kant het van het communistische verleden, een verleden waarin zo groot mogelijke mastodonten op soms bizar inefficiënte en vervuilende wijze hun bijdrage leverden aan het perfecte totaalplaatje van 'de partij'.

Waar ik het over heb? Ik heb het over Copsa Mica, een klein dorpje in centraal Roemenië. Het dorpje ligt nabij Sibiu, dat ironisch genoeg onlangs culturele hoofdstad was met een fraai gerestaureerd centrum.

Volgens mijn informatie stonden er in Copsa Mica vanaf de jaren '30, maar pas echt op grote schaal vanaf de jaren ‘50, tot 1993 vrijwel ongewijzigd (!) een tweetal extreem vervuilende fabrieken te werken. Eentje produceerde roet (carbon) de andere deed iets met metalen. Die laatste werkt nog steeds, maar nu (hoop ik) binnen de EU-regelementen qua uitstoot.

Wij wilden weleens kijken hoe het er nu bij staat, met een Nederlands kenteken val je echter erg op, dus dat werd geen succes. We werden al vrij snel aangesproken, hoewel mij niet duidelijk is geworden of je daar nu wel of niet mag komen. Een tweede poging een jaar later met een Roemeens gekentekende traditionele Dacia lukte wel.

Omdat we niet teveel op wilden vallen liet ik de fototas achter en propte ik de camera met 24-70mm f/2.8 lens onder mijn jas. De beste toegang krijg je via het station, dus het is even wachten tot de trein weg is, daarna snel het spoor oversteken zodat je op een paadje langs de originele afrastering terechtkomt.

En langzaam dichterbij komen, ik kan me zo voorstellen dat men niet zo op 'pottenkijkers' zitten te wachten, alhoewel wij natuurlijk geen kwaad in de zin hebben. Op een gegeven moment maar door een opening een over een uiterst goor greppeltje het terrein op.


Deze kolos is al grotendeels ontdaan van waardevolle metalen, al wat rest van dit gebouw is een betonnen karkas, een zeer onheilspellende stilte een niet te definiëren geur en een apart gevoel.


Hoe vervuild zou dit water (en de grond en de groenten uit de moestuintjes) zijn?

Vast staat in ieder geval dat het aantal 'aparte aandoeningen' ver boven de (destijds toch al niet florissante) Roemeense gemiddelden lag. De levensverwachting lag een flink aantal jaren (!) lager. De communisten hadden het slim bekeken; Copsa Mica ligt in een vallei, dus de vervuiling zou mooi blijven hangen, o ja, groenten verkopen in andere districten was niet toegestaan.. Ik zou hier ook niet graag uit iemands tuintje mee-eten.

Dit gebouw stond wat dichter bij de nog steeds functionele fabriek, gezien de wat vijandige opstelling vanuit het bewakershokje (we waren eerder per ongeluk daar het terrein opgereden) en de altijd aanwezige honden zijn we daar maar niet heen gegaan. Ik heb me overigens niet al teveel bezig kunnen houden met een statief, composities, et cetera om niet te lang met de opvallende camera in beeld te zijn. Je weet immers maar nooit en op zo'n terrein zit ik niet te wachten op problemen.


Bizar zwart-wit tafereel, dit is toch echt een kleurenfoto. Volgens een reisgids hadden de bewoners van Copsa Mica voor het eerst witte sneeuw in 1994, daarvoor was echt alles diep en diep zwart. (Google maar eens naar wat schaarse oude foto's).


Hierboven het op zich al desolate station, ligt aan een hoofdverbinding tussen Sibiu en Medias. Treinen in Roemenië is weer een heel ander (leuk!) avontuur trouwens. Humor van LonelyPlanet: "The toilets won't be among your highlights..". Maar het blijft een fantastisch land met ook uitzonderlijk fraaie landschappen, uiterst gastvrije mensen en lekker ongepolijst..

Geen van de foto's zijn overigens nabewerkt, ze komen zo uit de camera.

Wil jij ook gave foto's maken?

Probeer twee weken gratis onze online cursussen over fotografie. Je krijgt direct toegang tot meer dan 100 cursussen. Na twee weken vervalt je proeflidmaatschap automatisch. Je zit dus nergens aan vast.

14 dagen gratis fotografiecursussen kijken

Over de auteur

Erwin Derksen is werkzaam in de ICT bij Platani en houdt zich ook graag bezig met fotografie. Via de compact camera, een hybride superzoom en een Alpha 350 schiet Erwin nu met een Sony Alpha 550.

6 reacties

Deel jouw mening

Let op: Op een artikel ouder dan een week kan alleen gereageerd worden door geregistreerde bezoekers.
Wil je toch reageren, log in of registreer je dan gratis.

Ook interessant

• 

  9 toegankelijke-urbex locaties

  door Michelle Peeters

• 

  Urban Photo Race in Amsterdam en Rotterdam

  door Elja Trum

• 

  Fotograferen op locatie; het maximale eruit halen

  door Frank Doorhof

• 

  Nara Dreamland: speelparadijs voor urban explorers

  door Erik van Rosmalen

• 

  Aan de slag met Urban Fotografie

  door Elja Trum

• 

  Vergane glorie: Van Gendthallen te Amsterdam

  door Casper de Graaf

Toon alle artikelen binnen Persoonlijk