De Sony A9 aan de tand gevoeld

vrijdag 4 januari 2019, 15:15 door Huub Keulers | 7.220x gelezen | 5 reacties

Onlangs kreeg ik de mogelijkheid om de spiegelloze systeemcamera Sony A9 te gebruiken. Als sportfotograaf was ik heel benieuwd naar deze camera, vooral omdat ik er zeer goede dingen over had vernomen. Zou er écht een camera zijn die mijn oude vertrouwde Canon 1Dx zou overtreffen?

Om er zo onbevooroordeeld als mogelijk in te stappen heb ik vooraf, bewust geen reviews over deze Sony A9 gelezen. Natuurlijk is het lastig om niet te vergelijken, dat is menselijk gedrag en we hebben altijd wel een referentiepunt nodig, toch?

De Sony A9 met het Sony 70-200mm f/2.8 GM OSS objectief
Dit artikel gaat over mijn bevindingen van de Sony A9 en is beslist geen volledige review. Deze testen zijn namelijk meer dan voldoende te vinden op het internet. Ook zijn mijn ervaringen met de A9 verwoord zonder enige inspraak van welke verkoper of Sony en voor alle duidelijkheid: ik krijg hier niet voor betaald.

Mijn belangrijkste redenen om blog artikelen als deze te schrijven zijn: ervaring opdoen met andere camerasystemen om zodoende deelnemers aan onze cursussen en workshops beter te kunnen bedienen maar vooral ook omdat het leuk en uitdagend is om zaken uit te proberen.

Alle foto's in dit artikel zijn gemaakt met de Sony Alpha A9 systeemcamera in combinatie met de Sony 70-200mm f/2.8 GM OSS objectief.

Hoeveel beter kun je een camera/objectief testen dan onder wat extremere omstandigheden. Het kwam dus heel goed uit we (mijn vrouw en ik), tijdens het paardspringevenement Jumping Indoor Maastricht moesten fotograferen. Zo konden we de Sony A9 een heel weekend eens goed aan de tand voelen. Dat hebben we dan ook met plezier gedaan.

Ook bij weinig licht en een langere sluitertijd van 0,8 sec. kan de Sony A9 heel goed uit de voeten

Mijn eerste indruk

Twee dagen voor het daadwerkelijke fotograferen werd de camera bij ons thuis afgeleverd. Het eerste wat me opviel aan de Sony A9 was het formaat. Zelfs met batterygrip paste deze bijna 1,5 keer in mijn Canon 1Dx. Het tweede wat me opviel was het rechthoekige ontwerp.

Ik ben nu eenmaal de geweldige Look & Feel van een spiegelreflex gewend. Hoewel ik me realiseer dat dit vergelijk niet helemaal fair is, aangezien dit twee totaal verschillende modellen betreft. Wat mij wel aansprak was de veelheid aan instelmogelijkheden op de camerabody.

Middels diverse instelwieltjes heb je snel toegang tot de Transport modus, AF methode en belichtingscompensatie. Daar hou ik wel van. Tijdens sportevenementen wil je niet het cameramenu induiken om instellingen te veranderen.

Als je nog nooit een Sony cameramenu echt goed bekeken hebt, is het in het begin wel even zoeken. Dat vind ik zo prettig bij Canon, hun menu-indeling steekt heel intuïtief in elkaar.

In de praktijk

Om op een eerlijke manier mijn bevindingen te kunnen schrijven heb ik niet veel aangepast aan mijn manier van fotograferen. Zo heb ik dit sportevenement aangepakt alsof ik ook met de Canon 1Dx zou fotograferen.

Dat wil zeggen, gebruikmaken van de zoeker en niet vanuit het camera display fotograferend. Mijn vrouw heb ik een gedeelte van de tweede dag laten fotograferen met de A9. Ze fotografeert nog niet zo heel erg lang en heeft normaliter wel wat moeite om plots een andere camera te moeten gebruiken.

Foto 3: van Lorette Janssen
In enkele gevallen misten haar foto's wat scherpte, mogelijk te wijten aan de zwaardere Canon apparatuur. De beeldstabilisatie en het lagere gewicht van de Sony A9 hebben er mede voor gezorgd dat er nu meer foto's scherper zijn. Op een aantal van haar foto's ben ik zelfs een beetje 'jaloers', maar ik vind het geweldig. Zie foto 3 en 7.

Foto 7: van Lorette Janssen
Verder waren de voornaamste instellingen van bijgevoegde foto's:

Manuele belichting;
Diafragma F2.8 met een sluitertijd van 1/800 seconde;
ISO op Automaat stand. Af en toe ben ik overgestapt naar een vaste ISO-waarde om te kijken of er veel verschil in belichting zou zijn, wat niet het geval was;
Continue Autofocus (AF-C);
AF Area Mode: Flexible Spot. Omdat ik gewend ben om met slechts een focuspunt te werken had ik de Sony A9 ook zo ingesteld. Wel iets hoger in staand formaat (dus niet in het midden) omdat de ruiter zich dan in het bovenste deel van de zoeker bevindt;
Burstmode op Medium (12 beelden/sec);
RAW Compressed. Je kunt ook kiezen voor RAW Uncompressed maar bestanden van 50Mb vond ik wat veel van het goede. Een collega fotograaf heeft me ooit verteld dat hier qua beeldkwaliteit bijna geen verschil in zit;
Auto Track sense op 3 (hoe snel en lang 'plakt' de autofocus op een bewegend onderwerp). Je kunt kiezen voor een waarde tussen de 1 en 5. Hoe hoger het getal hoe gevoeliger de AF maar ook hoe eerder hij 'loslaat' van je onderwerp;
Het automatisch scherpstellen had ik ingesteld op de AF-ON knop, om lichtmeting en ontspanknop, los te koppelen van autofocus. Dit verhoogt voor sportfotografen het maken van scherpere en goed getimede foto's;
Belichtingsmeting: Matrix (meting over het hele beeld).

Robuustheid

Dit moet me wel van het hart. Als je vaak fotografeert met een 'beest' als de Canon 1Dx, en je krijgt dan de A9 van Sony in je handen, dan ben je extra voorzichtig. Zeker met apparatuur die niet van je zelf is. Het geheel voelt namelijk wat fragieler aan.

Sportfotografen zien hun camera als gereedschap. Nee, niet om er mee te klussen maar hun worden vaak blootgesteld aan de meest barre omstandigheden. Ik heb body's gezien waar je van denkt dat ze door een droogtrommel zijn gemangeld, maar ze blijven functioneren. Bij de Sony A9 heb ik daar toch mijn bedenkingen over eerlijk gezegd.

Bediening

Ik maar ook mijn vrouw merkten dat onze vingers in het begin regelmatig de AF-ON knop (autofocus back button) aan het zoeken waren. Door de zich vlak ernaast bevindende rode filmknop, waren we plots, onbedoeld een video aan het opnemen.

Omdat de camerabody sowieso kleiner is dan wij gewend zijn, was het soms blindelings zoeken. Uiteindelijk is het een kwestie van wennen maar wat ons betreft had Sony deze knop iets groter mogen maken. Een andere kwestie waar we soms me worstelden was de joystick onder de AF-ON knop.

Ook daar drukten we soms per abuis op, waardoor het focuspunt versprong. Als je het focuspunt bewust wil veranderen, dan is deze knop wél weer een verademing.

Soms vroeg ik me af of ik wel foto's aan het maken was. Zo stil is deze camera. Dat was echt wennen. Eerlijk gezegd was ik er na twee dagen fotograferen nog altijd niet aan gewend. Gelukkig biedt Sony een oplossing hiervoor.

Je kunt instellen dat er een grijs lijntje in je display zichtbaar wordt, in dezelfde frequentie als je foto's gemaakt worden. Dat gaf mij in ieder geval het vertrouwen dat ik daadwerkelijk aan het fotograferen was.

Het was ook qua gewicht heerlijk werken met deze camera. Eindelijk minder RSI-achtige klachten meer, na een heel weekend fotograferen. Wat me wel een punt van aandacht lijkt is de gewichtsverdeling van camerabody en objectief. Juist omdat de body wat kleiner gebouwd is, zal een groter en zwaarder teleobjectief een niet zo handige combinatie zijn.

Met de 70-200mm valt het nog mee maar met een 300mm of 400mm F2.8 op de A9 zal vast en zeker sprake zijn van een vreemde onbalans. Wellicht zullen de meeste sportfotografen bij een 400mm objectief een monopod gebruiken.

Wat we trouwens beiden een vreemd vinden, is het feit dat de camera niet automatisch overspringt naar het tweede geheugenkaartje, zodra het eerste kaartje vol is. Ik moest namelijk het volle kaartje in slot 2 plaatsen en het lege kaartje in slot 1.

Dit zal hoogst waarschijnlijk een menu-instelling zijn, maar die hebben we niet kunnen vinden. Bij de 1Dx is dit een standaard instelling, en dit hadden we bij de A9 ook verwacht.

Camera display

Een mooi en helder scherm waarop alle informatie duidelijk te zien is. Wel was het even wennen dat het display continu aan was. Om dit te voorkomen had ik de C4 knop aan de achterzijde dusdanig ingesteld, dat hiermee het display uitgeschakeld kon worden.

Maar zodra je hand weer voor de zoeker kwam, werd het scherm wederom geactiveerd. Dit ongemak kan mogelijk verholpen worden middels een menu-instelling maar die ben ik niet tegengekomen.

Ook heeft de A9 een touchscreen. Hier had ik echter iets meer van verwacht. Deze optie is bedoeld voor het verplaatsen van je focuspunt en vergroot het, met een dubbelklik, je foto bij het terugkijken. Voor mij heeft een touchscreen pas meerwaarde als deze ook toegankelijk is voor diverse instellingen. Het bekijken van je foto's op dit display is echter een genot.

Zoeker (EVF)

Als je een optische zoeker gewend bent is het altijd even vreemd om door een elektronische view finder (EVF) te kijken. De EVF die ik me herinner van de Fuji XT-1 kwam echter totaal niet in de buurt van deze A9. Geen enkele beeldvertraging en een zeer helder zoekerbeeld.

Alleen de waarschuwing tegen overbelichting heb ik als minder prettig ervaren. Dit leidt in mijn ogen alleen maar af. Uiteindelijk in het menu ontdekt waar deze functie uit te schakelen is.

Autofocus

Hier kan ik heel kort in zijn. Waaaaauw! De autofocus van deze camera is ongelooflijk goed. Snelheid en betrouwbaarheid zijn subliem. De AF reageerde razendsnel op, plotseling in beeld komende, paard en ruiter en hield de focus in 99,99 % van de situaties netjes vast.

Mijn Canon 1Dx heeft af en toe moeite met scherpstellen op een donker of licht egaal onderwerp, maar de A9 doet dit goed. En dan heb ik nog niet eens de moeite genomen om meerdere AF-opties te testen, die het mogelijk nog beter zouden maken.

Beeldkwaliteit

Een van de mooie momenten van een fotograaf is in de perskamer of bij thuiskomst de foto's eens goed bekijken. Dan zie je pas écht hoe je beelden zijn geworden. Uiteraard ligt dat niet alleen aan de fotograaf maar ook aan het gereedschap. En eerlijk is eerlijk, de beeldkwaliteit van de RAW-bestanden is erg goed.

Zeker gezien de lichtomstandigheden. Het merendeel van de foto's is namelijk gemaakt bij ISO 3.200 tot 6.400. Als we toch aan het vergelijken zijn, zelfs iets beter dan de beelden die ik maak met mijn 1Dx.

De Automatische witbalans van de A9 doet zijn werk goed, ondanks het regelmatig van intensiteit en kleur veranderend kunstlicht. Daar hoefden wij, in de nabewerking weinig aan te wijzigen.

Positieve punten

Licht in gewicht;
Supersnelle Autofocus;
Zeer goede hoge ISO-prestatie;
Duidelijk zoekerbeeld;
Langdurig fotograferen met slechts een batterij. Einde van de dag was de batterij nog niet leeg;
Helder display;
Menu duidelijk opgedeeld in categorieën, middels tabbladen;
Grote en snelle camerabuffer.

Verbeterpunten

Een robuustere body met de ergonomie van een spiegelreflex, zou een meerwaarde hebben. Zeker omdat deze camera ook sport- en wildlife fotografen als doelgroep heeft. Probleem van abusievelijk indrukken van onjuiste knoppen is dan ook opgelost;
Betere sealing als bescherming bij regen, sneeuw et cetera.

Conclusie

Natuurlijk is het wennen als je plots moet fotografen met een spiegelloze systeemcamera en dan ook nog eens van een ander merk. Het was wennen qua bediening, qua knoppen en een onbekend menu structuur en benamingen.

En natuurlijk zijn er bij iedere camera wel verbeterpunten te vermelden maar eerlijk is eerlijk: het is een dijk van een camera. Zeker in combinatie met de Sony 70-200mm f/2.8 GM OSS was het heerlijk fotograferen.

Of de A9 veel professionele sport- en actiefotografen zal aanspreken lijkt me twijfelachtig. Ik vermoed dat de meesten de overstap (nog) niet zullen wagen.

Zou ik de overstap nu zelf doen? Even los van dit geslaagde testweekend en mijn tevredenheid over deze camera is mijn antwoord toch NEE. De reden is tweeledig. Ten eerste hebben mijn vrouw en ik al veel geld geïnvesteerd in onze Canon uitrusting en ten tweede wil ik de robuustheid en degelijkheid van de 1Dx niet opgeven.

Zou ik niet voornamelijk sport fotograferen maar puur portretten of bruiloften dan zou een overstap te overwegen zijn. Maar uiteindelijk moet je een investering toch altijd zien terug te verdienen, en dat is al lastig genoeg in de fotografie, zeker in de sportfotografie.

Mijn tip voor Sony

Stop alles wat jullie al in de A9 hebben geïmplementeerd, in een iets grotere en robuustere behuizing (met hoogwaardigere afdichtingen). Jullie creëren dan een professionele sportfotografie camera waarmee beter te concurreren valt tegen de gevestigde merken als Nikon en Canon.

Wil jij ook gave foto's maken?

Probeer twee weken gratis onze online cursussen over fotografie. Je krijgt direct toegang tot meer dan 100 cursussen. Na twee weken vervalt je proeflidmaatschap automatisch. Je zit dus nergens aan vast.

14 dagen gratis fotografiecursussen kijken

Over de auteur

Huub Keulers is een enthousiasmerende veelzijdige freelance fotograaf woonachtig in Elsloo (Li). Hij is gespecialiseerd in sport-, bedrijfs-, straat-, honden en portretfotografie. Daarnaast is Huub auteur van diverse educatieve fotografieboeken en verzorgt hij allerlei fotoworkshops, masterclasses en lezingen.

5 reacties

Ivo schreef op dinsdag 8 januari 2019 om 11:19 | reageer
Hoi Huub, ik heb de A9 zelf ook mogen testen (ook met de nieuwe 400mm lens) en kan me goed vinden in je bevindingen. Ik zelf twijfel ook over de robuustheid van de body, als sportfotograaf werk je ook geregeld in slechte weersomstandigheden. Bij temperaturen rond het vriespunt of er onder gebruik je als fotograaf graag handschoenen en ik vond de bediening van de A9 met handschoenen erg ondermaats, de knoppen zijn te klein en zitten er dicht op elkaar. Natuurlijk de oorzaak van de compacte body. Persoonlijk vind ik ook de afstand tussen lens en grip aan de krappe kant en zit geregeld klem met mijn vingers.

Huub Keulers schreef op dinsdag 8 januari 2019 om 12:53 | reageer
Hoi Ivo, bedankt voor je reactie en bevestiging Altijd leuk als mensen je ervaringen onderkennen. Met de fotokwaliteit van de A9 is overigens niets mis gelukkig, die is dik in orde. We zien elkaar.
Gr Huub

gast schreef op dinsdag 8 januari 2019 om 13:53 | reageer
Hoi Huub,ik heb aandachtig je ervaring met de A9 gelezen.Wat me opvalt zijn de foto's. Volgens mij zijn ze flink bewerkt? Ik gebruik zelf de Sony A77 mark2.Toch zou ik hem niet willen ruilen voor de A9.mijn mening.
Groetjes,
Wim.

Huub Keulers schreef op dinsdag 8 januari 2019 om 15:29 | reageer
Hoi Wim, bedankt voor je reactie. De enige foto die wat meer bewerkt is, is de eerste foto met de langere sluitertijd. Bij de andere foto's is enkel in Lightroom iets bijgesneden en aan belichting en contrasten gedaan in het RAW-bestand. Ik heb zelfs de ruisreductie naar nul teruggeschroefd in Lightroom.
Groetjes, Huub

Nico Noordman schreef op donderdag 10 januari 2019 om 19:43 | reageer
Hallo Huub, zelf ben ik maar amateur fotograaf, wel van iets hoger niveau. Wegens operatie aan mijn halswervels kon ik niet meer het gewicht van mijn zware Canon uitrusting torsen en moest dus op zoek naar meer draagbare apparatuur. Via een omweg met de Olympus OM-D-EM1 mark II (jaja van full frame naar mft! - en verbluffend goed!!) ben ik dan bij Sony (als beperkt amateurs budget de Sony A7 mark III) uitgekomen. Ik moet zeggen dat de beeldkwaliteit van zowel de Olympus OM-D-EM1 II als de Sony A7 III in niets moeten onderdoen voor mijn Canon EOS 5DIII, zelfs de ruis bij de Olympus is prima onder controle!. Kwa snelheid kan Canon en Nikon hier een puntje aan zuigen (Olympus OM-D-EM1II ->60 bps in RAW volle resolutie!!) en eigenlijk ook wat de beeldkwaliteit betreft. Enig min punt bij Olympus o.w.v. het mft formaat boet je in aan spelen met dieptescherpte en moet je dus extreem lichtsterke objectieven aanschaffen. Met Sony A7 en A9 heb je uiteraard dit probleem niet, maar zit je ook weer met zwaardere objectieven waardoor de gewichtsbesparing van de lichtere body wat verloren gaat.
-- De menu-structuur: Het menu van Sony trekt nergens op en ik mis enkele elementaire zaken zoals bv dubbel opnamen. Je ziet dat Sony hier nog werk aan de winkel heeft, want je opmerkingen met sommige instellingen zitten er dan wel in, maar het is zoeken.
Als je Canon gewoon bent dan ben je sneller met het Olympus menu overweg. Waar bij Canon de mappen bovenaan horizontaal van links naar rechts staan, staan ze bij Olympus links van boven naar beneden vertikaal. Robuustheid: Kwa degelijkheid voelt Sony inderdaad wat fragieler aan, de Olympus kan hier perfect meten met Canon en Nikon! Maar wat een gewichtsbesparing .. lichtere pro-objectieven .. en wat een snelheidswinst .. voor bijna evenwaardige beeldkwaliteit .. Hou de nieuwe Olympus OM-D-EM1X eens in de gaten!!!!

Deel jouw mening

Let op: Op een artikel ouder dan een week kan alleen gereageerd worden door geregistreerde bezoekers.
Wil je toch reageren, log in of registreer je dan gratis.

Portretfoto's Bewerken in Lightroom Classic

Ontvang wekelijks fotografietips in je inbox

45.166 fotografie enthousiastelingen ontvangen de tips al!
Meer over de wekelijkse mail. Of blijf op de hoogte via Facebook. Aanmelding beveiligd met Google reCaptcha.

Elja Trum

Photofacts; alles wat met fotografie te maken heeft!

Wil je graag mooiere foto's maken en op de hoogte blijven van ontwikkelingen binnen de fotografie? Photofacts plaatst leerzame artikelen die gerelateerd zijn aan fotografie. Variërend van product-aankondiging tot praktische fotografietips of de bespreking van een website. Photofacts bericht dagelijks over fotografie en is een uit de hand gelopen hobby project van Elja Trum. De artikelen worden geschreven door een team van vrijwillige bloggers. Mocht je het leuk vinden om een of meerdere artikelen te schrijven op Photofacts, neem dan contact op.Meer over Photofacts