Meer:

Column

Schiet ook eens analoog

zondag 13 november 2011, 21:53 door Bram Berkien | 10.566x gelezen | 27 reacties

Recent las ik op een fotografie-blog een stukje met als titel: 'waarom de analoge trend onzin is'. Hierin betoogde de schrijver dat de voorliefde die sommige mensen nog altijd of weer koesteren voor analoog fotograferen onzin is, omdat de kwaliteit van digitale foto's die van analoge foto's ondertussen ruim heeft ingehaald.

Ook gaf hij aan dat het niet bijster consequent is dat mensen analoog fotograferen en vervolgens de negatieven scannen, er met Photoshop op los gaan en het resultaat op internet plaatsen.

Ik ga hier niet beargumenteren waarom analoog beter of mooier zou zijn. Ook zal ik niet bestrijden dat aan het digitaliseren van analoge foto's een vrij hypocriet luchtje zit. Waar ik wel voor wil pleiten, is dat het nuttig kan zijn om op film te schieten. Hiervoor heb ik twee argumenten.

Niet oneindig fotograferen

Een van de grootste voordelen van digitaal fotograferen is dat je in principe zo veel foto's kunt maken als je maar wilt. De prijs van geheugenkaarten daalt nog altijd en zeker als je niet in RAW fotografeert kun je met slechts één kaartje een tijd vooruit. Ik ken genoeg amateurfotografen die nog foto's van een jaar geleden op hun kaartje hebben staan, simpelweg omdat ruimtegebrek geen argument meer is om te formatteren.

Dit grote voordeel is wat mij betreft echter ook meteen een groot nadeel: omdat je weet dat je toch praktisch zo veel foto's kunt maken als je wilt, besteed je minder aandacht aan elke afzonderlijke foto. In veel gevallen, zoals bij bewegende onderwerpen (sport) is dat prima. Het is onmogelijk om een raceauto of voetballer in actie goed vast te leggen als je daar slechts één poging voor hebt.

Ook bij portretfotografie is het een voordeel om veel foto's te kunnen maken. Mensen, vooral niet-professionele modellen, zijn zo onvoorspelbaar in hun gezichtsuitdrukking dat je voor de zekerheid maar beter een foto meer dan minder kunt maken. Maar in veel andere gevallen waarbij het onderwerp stil staat kun je het prima met slechts één foto doen.

Mijn stelling is dat mensen, omdat ze weten dat ze toch zo veel foto's kunnen maken als ze willen, minder goed nadenken over de foto. Minder goed nadenken over de compositie, over de belichting, over de kleuren, over het contrast, over de houding van modellen. De procedure is vaak: eerst een aantal keer klikken, kijken naar het resultaat, nog een paar keer klikken en dan pas nadenken over wat er niet goed is, wat hun visie is voor de foto en hoe die het beste kan worden vertaald naar een compositie.

Als je weet dat je maar één rolletje hebt met daarop 36 opnamemogelijkheden, ga je automatisch beter nadenken voordat je een foto maakt. Uiteraard kan dat ook met een digitale camera, maar de verleiding is dan groot om toch van de zelfopgelegde beperking af te wijken. Een analoge camera dwingt je om na te denken.

Analoge vakantiefoto

Denk voordat je schiet

De Engelse taal kent een mooi begrip voor mensen die onmiddellijk nadat ze een foto hebben gemaakt het resultaat bekijken: chimping. Waar de uitdrukking vandaan komt is niet geheel duidelijk, maar men veronderstelt dat chimping ongeveer is als hoe een aap verbijsterd naar zijn eigen foto zou kijken op het schermpje.

Op zichzelf kan chimping niet zo veel kwaad, maar de kans bestaat wel dat je er een volgend moment dat zich recht voor je neus voltrekt mee mist. Belangrijker nog, net als hierboven beschreven: het leidt er toe dat je als fotograaf niet meer nadenkt voordat je een foto maakt.

Fotograferen wordt een trial-and-error proces, terwijl veel mankementen in foto's eenvoudig vermeden kunnen worden als de fotograaf voor hij een foto heeft gemaakt beter nadenkt en kijkt. Uiteraard wordt dit steeds minder naarmate je je als fotograaf verder ontwikkelt, maar zolang je nog in het groeiproces zit, is dit punt relevant.

Waar bij een digitale camera een LCD-schermpje prijkt, zie ik bij mijn analoge camera slechts een zwarte plastic achterkant. Nadat je met een analoge camera een foto maakt, kun je praktisch op geen enkele manier controleren of de belichting inderdaad goed was en terugkijken hoe de compositie er uit ziet.

Enorm vervelend inderdaad, maar ook een beperking die je er toe dwingt om na te denken voordat je een foto maakt. Wederom, je kunt er voor kiezen om je foto niet terug te kijken op je digitale camera, maar de ervaring (mijn eigen ervaring) leert dat dan toch soms de verleiding te groot wordt. Juist bij foto's die wat lastiger zijn wat betreft belichting en compositie. En juist bij die foto's kan het nuttig zijn om gedwongen te worden eerst goed na te denken.

Analoge vakantiefoto

Limitaties

Het punt dat ik probeer te maken is niet dat je analoog zou moeten fotograferen, in plaats van digitaal. Analoog fotograferen is naar mijn mening niet meer realistisch voor professionele fotografen, tenzij je Anton Corbijn heet of enorm koppig bent en denkt dat klanten het zeer op prijs stellen dat je analoog werkt.

De workflow is traag en bewerkelijk en de kosten van film en doka zijn hoog (hoewel een computer, bewerkingssoftware en externe opslag ook niet goedkoop zijn). Voor werk in opdracht is analoog fotograferen niet realistisch. Maar voor fotografen die niet in opdracht werken, of voor professionele fotografen die zich verder willen ontwikkelen, moedig ik het maken van vrij werk op film aan.

Vanwege de twee beperkingen die ik hierboven beschreef, word je gedwongen om veel beter na te denken over wat je met de foto wilt en hoe je dat kunt bereiken. Wat is het belangrijkste onderwerp in de foto, waar plaats ik dit onderwerp, hoe belicht ik het onderwerp, welke beeldelementen wil ik wel en niet in beeld, wat is de sfeer die ik op wil roepen, wat is mijn visie voor deze foto? Daarnaast is het ook gewoon heel leuk om als het ware met een handicap te fotograferen, het daagt je uit, ook om creatiever te zijn.

Zelf neem ik af en toe een analoge camera mee, bijvoorbeeld op een vrije middag, of op vakantie als ik weet dat er toch tal van anderen zijn die een digitale camera meenemen voor de obligate sfeerfoto's. De foto's bij dit artikel maakte ik in Griekenland met een 50mm lens, de enige lens die ik bij me had. Ook jezelf beperken tot één brandpuntsafstand is overigens een goede oefening, maar dat is weer een heel ander verhaal..

Wil jij ook gave foto's maken?

Probeer twee weken gratis onze online cursussen over fotografie. Je krijgt direct toegang tot meer dan 100 cursussen. Na twee weken vervalt je proeflidmaatschap automatisch. Je zit dus nergens aan vast.

14 dagen gratis fotografiecursussen kijken

Over de auteur

Bram is een zelfstandig fotograaf uit Eindhoven die zich richt op filmische series en ongeposeerde aansprekende zwart-wit portretten. Met zijn werk richt hij zich op eigenzinnige merken, bedrijven en personen. Zijn werk is te zien op bramberkien.nl.

27 reacties

Andy schreef op zondag 13 november 2011 om 22:41 | reageer
Doe ik zelf ook af en toe, exact om de reden die je aanhaalt: wat meer nadenken over de foto! Het is grappig hoe je (zeker in het begin) gaat gaan "chimpen" bij een analoge camera en toch wel even teleurgesteld bent .

Als ik een super dankbaar onderwerp vind op mijn tocht, dan ben ik toch blij dat ik mijn digitale camera mee heb: snellere feedback enz. Daarenboven raakt mijn filmrolletje niet snel genoeg op, waardoor feedback nog een pak langer duurt...

gast schreef op zondag 13 november 2011 om 22:42 | reageer
lekker veel stof op je foto's

LJB Fotografie schreef op zondag 13 november 2011 om 23:05 | reageer
Mooi artikel @Bram! Ik zit er zelf over na te denken om een analoge camera te kopen. Ik heb de analoge tijd niet echt bewust mee gemaakt. Maar de tijd voor je foto nemen is inderdaad een belangrijk punt. En ik wil het inzetten juist bij portretten. Dat leert me goed kijken naar compositie en licht.
Analoog erbij doen, is denk ik goed voor elke fotograaf. Of je moet inderdaad sportfotograaf zijn.

fredkok schreef op zondag 13 november 2011 om 23:07 | reageer
Ja, helemaal terecht. Fotografie wordt ook wel de kunst van kijken genoemd. Het is vergissing om te denken dat als je wijsvinger op de sluiterknop zit vastgeplakt, je dan vanzelf altijd wel de goede foto er tussen hebt zitten. "niet geschoten is altijd mis" zal best wel eens een lucky shot opleveren, maar het is niet de weg naar betere fotografie. Een aardige tussenweg: maak met twee duimen en wijsvingers een "kader" en kijk daar doorheen. Bepaal dan of het beeld de moeite van een foto waard is en je zal zien dat het antwoord vaak nee is.

rbrt schreef op zondag 13 november 2011 om 23:51 | reageer
Was eerder zelf al onder het betreffende "analoog-is-onzin" artikel met de schrijver in discussie gegaan, maar we zijn niet echt dichter tot elkaar gekomen.

Even los van de esthetiek (digitaal is vaak te clean, te perfect, waardoor het toch wat zielloos oogt), is de uitdaging van de beperkingen inderdaad een goed punt.
Voor ik (ja, gedwongen door de oplopende kosten) overstapte naar digitaal, heb ik ruim 20 jaar op film gefotografeerd. En ik merk dat ik nu, na bijna 10 jaar digitaal, nog steeds heel analoog "denk". Ik maak niet meer foto's dan nodig is, alsof ik maar een beperkt aantal opnamen tot mijn beschikking heb.
Na een weekend Parijs kwam ik bijvoorbeeld thuis met rond de 100 foto's, terwijl anderen (die niet anders kenden dan digitaal) er bijna 1500 op het geheugenkaartje hadden verzameld.

En fotograferend met de Ricoh GRD III, gebruik ik bovendien vrijwel altijd de external viewfinder, zodat het LCD-scherm op zwart kan.

Bram Berkien schreef op maandag 14 november 2011 om 00:10 | reageer
Gast - Dat klopt, hoewel je ook deels korrel ziet, ik schiet op TX400 film. Maar opzich vind ik die imperfecties niet heel storend, het geeft wel wat authenticiteit en de foto's die ik op film schiet hoeven ook nooit van sublieme kwaliteit te zijn.
LJB - het mooie is dat analoge camera's tegenwoordig erg goedkoop zijn. Als je slim kiest kun je zelfs een deel van je huidige lenzen er op gebruiken, bij Nikon in ieder geval. Zelf heb ik overigens het analoge tijdperk ook niet meegemaakt.
Rbrt - bij het artikel heb ik niet alle reacties gelezen, maar het punt wat ik probeer te maken is wel dat de hele discussie over kwaliteitsverschil juist niet relevant is. Allereerst kun je het lastig vergelijken, ten tweede is kwaliteit voor mij niet de reden om analoog te fotograferen. Ik vind dat de schrijver van dat stuk ook erg respectloos schrijft over analoog. Maar dat moet hij natuurlijk helemaal zelf weten.

gast schreef op maandag 14 november 2011 om 00:37 | reageer
De korrel is geen probleem ,ik heb zelfs filters die korrel simuleren, doe af en toe er een over een foto heen,maar stof haal ik weg, analoog of digitaal, kan je niet vertellen hoe vaak ik de retouche kwast heb gebruikt,en digitaal nog.

Cas van der Voorn schreef op maandag 14 november 2011 om 00:51 | reageer
Het blijft intrigerend hoe fotografen zichzelf telkens weer beperkingen opleggen omdat dat ergens goed voor zou zijn. Ik herinner me van analoog vooral het hoge aantal mislukte opnamen: belichtingsfouten vooral. Is het beter om minder foto's te kunnen maken? Of het resultaat niet direct te kunnen beoordelen? Een week te moeten wachten voordat je je opnamen met veel gedoe onder de scanner kan leggen? Meer geld uit te geven voor je hobby? Meer mislukte opnamen te hebben?
Word je daar een betere fotograaf van? Of is het gewoon heimwee naar een tijd waar je als SLR-bezitter nog serieus genomen werd?

Benny schreef op maandag 14 november 2011 om 02:23 | reageer
Bram,

Mooi artikel; weinig over op te merken.

Zelf fotografeer ik voor mijn professionele opdrachten bijna alleen maar digitaal; op één vaste klant na.

Zelf, fotografeer ik voor vrijwerk regelmatig analoog. Waarom? Omdat het gewoon eens wat anders is. Het doorbreekt mijn dagelijkse, digitale, sleur.

Ik vind, wil je meer uit je fotografie halen, dat je dan ook het analoge moet beheersen. Van opname, tot ontwikkeling, tot vergroting tot aan de afwerking. Waarom? Je denkt veel meer over fotografie na! Bovendien, kun je veel van het geleerde uit het analoge vlak toepassen op je digitale workflow.

Ik ga niet zeggen, dat analoge of digitaal beter is, maar ik weet wel, dat ik best houd van het fotograferen op film.

Iedereen moet gewoon zelf maar zien wat hij of zij doet, maar ga je verder in de fotografie, dan vind ik dat je het gehele vak moet beheersen. Dus van analoog tot aan digitaal.

Wat scannen van film betreft: Til er niet te zwaar aan! Of je nu de optimalisatie in de natte doka doet of in de digitale doka, maakt ook al niet zoveel meer uit. Ik moet wel zeggen: Een echte, natte, zwart/wit vergroting op barietpapier, is niet te evenaren door een digitale zwart/wit print.

O ja: "I love black&white and grain!"

Benny

tonv schreef op maandag 14 november 2011 om 03:37 | reageer
Alhoewel ik deels meega in je overdenkingen zit er toch iedere keer weer een belerende ondertoon in je postings. Een betere fotograaf worden door jezelf analoge ascese op te leggen vind ik volstrekte onzin. De basis van fotografie heb ik geleerd in het filmtijdperk waar je inderdaad heel goed moest nadenken voordat je een shot maakt. Terwijl ik digitaal schiet denk ik daarom nog steeds analoog.

Ik schiet vrij veel voor Shutterstock en Istockphoto. Deze world leading stock agencies willen foto’s die ‘straight from the camera’ perfect zijn; dus o.a. een juiste compositie, lichtomstandigheden, belichting, focus, scherpte en sluitertijd. Ze accepteren geen overdone PP of verscherping. Naast goede lenzen betekent dat ‘old school photography’ omdat je in de PP geen ruimte hebt voor correcties.

Esthetisch kan het een keurslijf zijn maar in technische zin leer je zo wel fotograferen. En vind ik digitaal schieten een zaligheid omdat je lekker kunt chimpen; histogram na een single shot of serie bekijken of de belichting goed is, highlights intact zijn en zonodig belichtingstijd en diafragma aanpassen. Daarnaast fotografeer je volgens een concept. Een analoge benadering in een digitaal werkveld.

Ondanks dat ik deze manier van werken effectief vind is er niets op tegen om gewoon ‘kaartjes vol te rammelen’ in de wetenschap dat er vijf procent wereldfoto’s tussen zitten. Het doel heiligt de middelen. Het is in mijn optiek niet zo belangrijk hoe je er toe komt maar wel dat de uitkomst van hoge kwaliteit is. Maar ‘kwaliteit’ is waarschijnlijk het meest discutabele onderwerp dat we hier kunnen aansnijden.

Bram Berkien schreef op maandag 14 november 2011 om 09:14 | reageer
Cas en Ton: het belangrijkste punt dat ik probeer te maken, is dat analoog oefenen er voor kan zorgen dat je belangrijke digitale foto's beter maakt. Als je alleen digitaal fotografeert ontwikkel je je uiteraard ook, maar ik denk dat je door de beperkingen van analoog eerder en sneller het punt bereikt dat je voordat je schiet nadenkt. Met digitaal heb je de ruimte om voor de zekerheid meerdere opnames te maken en tussendoor te kijken wat er aangepast moet worden. Maar als je een kortstondig moment vastlegt heb je die tijd niet.

Een heel mooi voorbeeld zit in de film 'Bang bang club'. Daarin maakt een fotograaf in Zuid-Afrika ten tijde van de apartheid een foto van een brandende man. Hij wint daar een Pulitzer-prijs mee. Op een gegeven moment verzucht iemand: ach, wat is er zo bijzonder aan die foto, die had iedereen kunnen maken. Waarop een andere fotograaf opmerkt: denk je dat het toeval is dat hij bij een moment dat zo enorm kort duurde, zo snel zijn belichting en compositie zo perfect in kon stellen? Dat hij er rekening mee hield dat door de vlammen zijn lichtmeting werd verstoord?

Verder, Ton: het is niet mijn bedoeling mensen mijn wil op te leggen Ik denk dat je, vanwege het gebrek aan nuance in geschreven tekst, de toon verkeerd opvat. Ik ben bang dat ik daar niet iets aan ga veranderen, dit is nu eenmaal mijn schrijfstijl.

jev schreef op maandag 14 november 2011 om 11:07 | reageer
Sorry, de genoemde redenen waarom je analoog zou moeten willen werken zijn mijn inziens niet valide. Als je dan zo nodig beperkt moet worden in het aantal opnamen: ga op stap met een 256 MB kaartje in je camera. Niet willen chimpen? Plak de achterkant af of breng gewoon zelf de discipline op om niet te kijken. Het fotograferen zelf is niet anders met een analoge camera.

De meerwaarde van analoge fotografie zit 'm wat mij betreft in het proces dat volgt. Het ontwikkelen van de film besteed ik uit, daar valt mijn inziens geen eer te behalen. Maar het afdrukken, het zien materialiseren van je eindresultaat in het rode licht van de doka, daar kan geen moderne workflow tegen op. Het is maar zelden dat ik trots ben op een digitale foto (als in: de technische kant van de zaak). Bij een analoge afdruk ligt dat totaal anders.

Benny schreef op maandag 14 november 2011 om 15:04 | reageer
Bram,

De hoeveelheid achter elkaar schieten was vroeger ook geen probleem.

Laten we een bruiloft als voorbeeld nemen: Voor dergelijke dingen, hield je altijd een apart budget opzij voor de inkoop van fikse hoeveelheid negatieven, voor de kleuren en zwart/wit negatief rollen. Op een (kleinbeeld 36 opnames op de rol) bruiloft nam je met gemak 20 t/m 30 rollen negatieven mee in een koeltasje. Alleen de "ellende" zat hem erin, dat je ervoor moest zorgen dat je op belangrijke momenten niet van rol hoefde te wisselen.

Kortom: Vroeger werden er ook op negatief (of dia) tijdens een bruiloft bijvoorbeeld al 'k weet niet hoeveel foto's geschoten, ondanks dat iedereen toch goed nadacht over z'n belichting en dergelijke. Puur, om het juiste shot te pakken te krijgen. Net die ene traan, net die ene hand op hand enz. enz.

Maar zoals ik al eerder zei: Analoge kennis is nooit weg!

Benny

Femke schreef op maandag 14 november 2011 om 17:59 | reageer
Op zich is er toch helemaal niets mis met "chimping" als leerproces?

Zo lang je óók na denkt over wat je doet vóórdat je de foto maakt, dan via "chimping" analyseert wat je zojuist hebt gedaan en daar direct al van leert zodat je bij je volgende shot eventueel aanpassingen kunt maken indien dat nodig is.

Ik ben 100% vóór bewustwording van fotografie.
Nadenken voordat je doet. (hoewel niet nadenken en gewoon doen ook wel 'ns toffe shots op kan leveren...).

Even kijken hoe je foto is geworden, om er daarna van te leren is in mijn ogen alleen maar goed.
"Vroeger" moest je wachten tot je filmrolletje ontwikkeld was, voordat je kon leren van wat je op de foto had gezet. En inmiddels was dan het gevoel en de techniek van dat moment alweer vergeten.

Dus wat dat betreft vind ik digitale fotografie juist een héél fijn hulpmiddel voor beginnende fotografen, omdat ze sneller feedback krijgen op wat ze gedaan hebben.

Of ze er bewust iets mee doen of niet, dát is een 2e.

rbrt schreef op maandag 14 november 2011 om 18:27 | reageer
Chimping gone wrong. Tijdens de IndyCar race in Las Vegas staat de fotograaf in het rode shirt (foto 1) op zijn gemak foto's op de display te checken, terwijl achter zijn rug het belangrijkste nieuwsfeit van het Indy-seizoen plaatsvindt, de dood van coureur Dan Wheldon.

Frits schreef op maandag 14 november 2011 om 18:57 | reageer
Are you Chimping?

Mark de Roo schreef op maandag 14 november 2011 om 19:35 | reageer
Het kan een leuke tussenstap zijn... Maar uiteindelijk, je kan het, of je kan het niet.
Fotografie is iets dat je in je moet hebben.
Dit was vroegah al zo, en nu ook. Echter werd je vroegah niet met zoveel fotografisch puin geconfronteerd dan vandaag door het ontbreken van internet in die tijd.

Digitaal maakt het makkelijker en sneller om het te leren.
Beter is de daarom de stelling, hoeveel moet je geleerd hebben om.......

Ik denk dat de denkbeeldige lat veel te laag ligt.

Benny schreef op maandag 14 november 2011 om 19:49 | reageer
Mark,

Niet alleen een leuke tussenstap, maar ook eens wat anders als je constant digitaal fotografeert. Ik ervaar dat als een lekkere uitlaatklep: lekker vrijwerk met de analoog.

Ik denk ook, dat de lat te laag gelegd wordt.

Benny

Henri schreef op maandag 14 november 2011 om 20:52 | reageer
@ jef;
"Het ontwikkelen van de film besteed ik uit, daar valt mijn inziens geen eer te behalen."
Aan zelf films ontwikkelen (zwart/wit) valt erg veel eer te behalen!
Je kunt de gradatie van de ontwikkelde film perfect afstemmen op het papier van jouw keuze. Ook geen risico van films die je terugontvangt inclusief "telegraafdraden" en andere krassen alsmede kalkvlekken e.d.
Ik kan er, na 35 jaar fotografie, een boek over volschrijven.....
Ook heb je de mogelijkheid je films te "pushen".
En natuurlijk het tijdvoordeel: vanmiddag fotograferen, dezelfde avond afdrukken.......

ronbou schreef op maandag 14 november 2011 om 21:26 | reageer
Mooi herkenbaar artikel en juist totaal geen 'belerende' ondertoon zoals tonv meent beter te weten.
Juist met dit soort overdenkingen over hoe een foto tot stand kan komen is natuurlijk interessant! Bram neemt juist meerdere keren geen pro-analoog standpunt in.
Reacties van mensen die waarschijnlijk nooit in een doka hebben gestaan, het analoog verbinden met belichtingsfouten en met automatische compactcamera's plaatjes schieten in Spanje, vind ik ook niet echt bijdragen.
@Mark de Roo ... ik hoop dat je opmerkingen over leren fotograferen niet gelijk aan je cursisten bekend maakt ...

ErikvanRosmalen schreef op maandag 14 november 2011 om 21:47 | reageer
Goed verhaal! Ik ben het niet overal met je eens, maar dat hoeft gelukkig ook niet... ik denk bijvoorbeeld dat analoge fotografie zeker nog geschikt is voor werk in opdracht. Niet alle opdrachten, genres en opdrachtgevers natuurlijk, maar in sommige situaties kan het karakter van film zeker nog een meerwaarde bieden. Ook als je het vervolgens 'hypocriet' inscant (want korrel is geen ruis en zachte onscherpte is geen digitale onscherpte enzo).

Desalniettemin een fijn verhaal over een van de redenen waarom je voor analoge fotografie zou kunnen kiezen!

Hoo Gan Tan schreef op maandag 14 november 2011 om 21:54 | reageer
Digitaal heeft het in de -professionele- fotografie al lang gewonnen door snelheid en gemak. Mijn twee werkloze analoge EOS 1N's en mijn werkloze analoge Hasselblad kijken me treurig aan in mijn studio. Ik heb al heel lang niet meer met hun gespeeld, terwijl ik vroeger hele leuke tijden met hun heb beleefd.

Je zegt nu wel dat analoog duurder is/was, maar dat klopt niet. Ik kocht destijds mijn EOS 1N (lees topmodel van Canon) voor zo'n 3200 gulden per stuk. Het digitale topmodel van Canon is nu heel wat duurder. En van het verschil kun je heel wat rolletjes kopen, laten ontwikkelen en mooie platen laten afdrukken.

Daarnaast zorgt de stroom van de ontelbare megapixels ervoor, dat je een redelijk goede comp/mac moet hebben om de beelden te bewerken. En daarnaast heb je natuurlijk ook je software nodig, die de prof. fotograaf (volgens mijn ethiek) niet illegaal mag downloaden. Digitaal is duurder. Ook omdat je je apparatuur en software regelmatiger moet updaten dan voorheen met analoog.

Waarom ik mijn analoge spul nog niet heb weggedaan? Ik houd van analoog! Ik ben analoog opgevoed. De magie die je in de doka beleefd, kan je niet ervaren achter je scherm. En ik kan je wel technische verhalen vertellen waarom analoog beter is (bijvoorbeeld in de hoge lichten is film veel meer kleurconsistenter dan je chip) en dat de juist onregelmatige structuur van de filmemulsie veel meer ‘gevoel’ heeft dan de netjes geordende pixels. Dat de huidtonen veel plesanter worden weergegeven op portraitfilms, dan op de portret-stand van je digitale camera. Dat je op een onbewoond eiland maandenlang op 1 batterijtje kan schieten…

Analoog heeft zijn voordelen. Maar digitaal ook. Het is gewoon een andere manier van werken. En ze hebben allebei hun voordelen en nadelen, zoals alles.

Toch ben ik het ook met je eens. Vooral met mijn middenformaat is het veel bewuster werken. Zelf lichtmeten, zelf diafragma en sluitertijd bepalen, zelf scherpstellen… En ja, dat kan ook op je digitale camera als je alles uitschakelt. Maar de mens is lui en gemak dient de mens… Ik ga binnenkort weer een aantal rolfilms ontdooien!

gast schreef op dinsdag 15 november 2011 om 10:30 | reageer
@henri:
"Aan zelf films ontwikkelen (zwart/wit) valt erg veel eer te behalen!"
Ieder z'n meug. Een film ontwikkel je maar 1 keer, als je iets wil veranderen dan kan dat niet meer. Een film pushen of pullen, dat kan de vakcentrale ook. En tijdvoordeel? Ik ben voor dit soort dingen toch beperkt tot de weekenden en dan eigenlijk alleen de zaterdag avond. Voor mij zit er in het analoge traject geen tijdsdruk, al duurt het weken voordat de eerste afdruk er is. Als het "snel" moet (geen echte tijdsdruk, snel is voor mij "een paar dagen" dan gaat het digitaal.

Tsja, krassen, stof, droogvlekken, ik ken ze allemaal. Ik ontwikkel tegenwoordig echter dermate weinig dat ik er geen handigheid meer in heb en de kans niet onaanzienlijk is dat ik ze zelf ook zou veroorzaken. De chemie staat oud te worden in de kast, de ontwikkeltank ligt stof te verzamelen en het rubber van de tangen is aan het uitdrogen. Zou ik een film willen ontwikkelen, dan moet ik die spullen weer nieuw aanschaffen, daar begin ik niet meer aan.

Maar afdrukken vind ik een ander verhaal.

leo schreef op dinsdag 15 november 2011 om 20:13 | reageer
Analoog heeft als voordeel dat je er dia's mee kunt maken, die mis ik meer dan mijn opgedoekte doka. Erg leuk om samen vakantie dia's te bekijken, kom daar maar eens om met digitaal.

gast schreef op woensdag 16 november 2011 om 17:05 | reageer
@leo: gezelli samen voor de TV, plaatjes vanaf de NAS. Of eventueel vanaf de beamert. Daar is geen analoog voor nodig!

Derk schreef op donderdag 17 november 2011 om 20:12 | reageer
Grappig om deze discussie te lezen, desalniettemin vindt ik het een leuk artikel. Heb zelf ook ooit eens een zwart-wit foto mogen ontwikkelen en afdrukken en ik moet zeggen: ondanks de imperfecties (ik spreek nu van ruim 15 jaar geleden, dus voor de intrede van digitaal) vindt ik het wel iets magisch hebben. De afdruk heb ik nog steeds ergens liggen en die gaat ook nooit weg!

marcedwin schreef op dinsdag 22 november 2011 om 16:28 | reageer
Leuke video over Chimping!

Chimping is a term used in digital photography (especially when using a digital single-lens reflex camera or DSLR) to describe the habit of checking every photo on the on-camera display (LCD) immediately after capture.

Usage varies depending on context and the person using it, but common uses include:

* when a photographer's sounds and actions of reviewing frames on-scene appear similar to the actions of an excited monkey. (Oooh! Oooh! Aaah!)
* when a photographer is completely absorbed in the act of analysing, admiring or proudly showing a photo off to others.
* by experienced photographers to describe the actions of "wannabe" photographers.

Chimping, de betekenis.

Deel jouw mening

Let op: Op een artikel ouder dan een week kan alleen gereageerd worden door geregistreerde bezoekers.
Wil je toch reageren, log in of registreer je dan gratis.

Cursus Natuurfotografie in Nederland met Rob Dijkstra

Cursus Naaktfotografie met Danyel Weideman

Ontvang wekelijks fotografietips in je inbox

46.663 fotografie enthousiastelingen ontvangen de tips al!
Meer over de wekelijkse mail. Of blijf op de hoogte via Facebook. Aanmelding beveiligd met Google reCaptcha.

Elja Trum

Photofacts; alles wat met fotografie te maken heeft!

Wil je graag mooiere foto's maken en op de hoogte blijven van ontwikkelingen binnen de fotografie? Photofacts plaatst leerzame artikelen die gerelateerd zijn aan fotografie. Variërend van product-aankondiging tot praktische fotografietips of de bespreking van een website. Photofacts bericht dagelijks over fotografie en is een uit de hand gelopen hobby project van Elja Trum. De artikelen worden geschreven door een team van vrijwillige bloggers. Mocht je het leuk vinden om een of meerdere artikelen te schrijven op Photofacts, neem dan contact op.Meer over Photofacts

Schiet ook eens analoog

Niet oneindig fotograferen

Denk voordat je schiet

Limitaties