Fotograferen vanuit een scootmobiel

Sinds veertien jaar verplaats ik me niet meer met auto, fiets of paard, maar met mijn scootmobiel en zelden zonder dat mijn camera (Olympus M5-III) met me mee gaat.

De cameratas tussen de benen, een kleiner tasje met iets eetbaars en een macro- lensje in het mandje, alsmede een rijst- zak.

Een statief gaat zelden mee: het is nogal een gehannes om zo'n ding naast de scootmobiel op te zetten. Daarvoor in de plaats geeft het stuur me voldoende steun om niet al te veel beweging met de camera te veroorzaken en als ik erg secuur wil werken leg ik de rijst- zak op het stuur

Meestal rij ik, zoals ik dat noem, mijn neus achterna. Er is wel een vaag plan van het gebied waar ik heen wil, maar al even vaak wijk ik halverwege af van mijn plan doordat ik een (soms erg hobbelig) paadje zie, waar ik nog niet eerder geweest ben.

Doordat ik vanuit een andere hoogte naar de omgeving kijk als bijvoorbeeld fietsers of wandelaars, vallen mij vaak andere dingen op; ik kan intens genieten van bermen.

Ik rij daar vaak in een slakkengangetje en speur er naar insecten of andere boeiende macro-objecten.

Zoals bij deze hommel, waar ik door de schoonheid getroffen werd, probeer ik fotografisch zo secuur mogelijk te werken en doe dat meestal in De M- stand om belichting en scherpte zo goed mogelijk te krijgen.

Dat ziet er soms niet uit als ik half hangend over het stuur probeer om zo dicht mogelijk bij mijn onderwerp te komen (zeker als ik de kleine 60mm lens gebruik).

Op andere momenten ben ik meer geboeid door het natuur- aspect van het onderwerp, met name als ik iets zie waarvan ik geen flauw idee heb wat het is, zoals bij onderstaande foto.

Is het een rare rups of misschien een slakje?

Bij zo'n verschijnsel let ik minder op de fotografische aspecten, maar meer op het in beeld krijgen van wat het nou eigenlijk is en werk dan meestal in de A-stand (dat gaat vlotter en dan heb ik hem in ieder geval voor het/hij/zij weer verdwenen is tussen gras of struiken

Als ik dan na zo'n scoot-route weer thuis kom heb ik nog een hoop te doen : het opzoeken van de ene foto die vanwege de schoonheid van het onderwerp nog stevig in mijn geheugen zit. Is ie echt geworden wat ik ervan hoopte?

En anderzijds een puzzel oplossen van dat vreemde dingetje wat ik ontdekte. In dit geval bleek het een slakrups ( een rups van een nachtvlinder) te zijn. Weer wat geleerd !

Een ander deel van mijn interesse ligt bij de vogels. Dat vraagt vaak om een andere lens, alhoewel ik de laatste tijd de 40-150mm lens die ik bij vogels gebruik, ook wel voor macro hanteer, want lens wisselen vind ik een crime!

Gehannes tussen mijn benen om in de cameratas te grabbelen, en zorgen dat ik de afgenomen lens niet laat vallen.

Bij de 40-150mm lens gebruik ik dan de 2.0 tele- extender, omdat de vogels me nogal vaak zien of horen aankomen. Knarsende wielen op het grind zijn minder gunstig dan zacht sluipende voeten.

Ik heb dus voldoende bereik met een lens nodig wil ik een vogel goed in beeld krijgen. Of, als de vogel hoog genoeg zit, dan wil hij wel eens voor me blijven zitten, zoals vorige week toen een jonge torenvalk wat moeite had om in een jonge wilg te gaan zitten. En dat is dan voor mij puur genieten!

Als het weer ook maar een beetje draaglijk is (in een scootmobiel zit je stil, in tegenstelling tot fietsers of wandelaars, waardoor je je moeilijker warm kan houden) dan maak ik vaak wel ritten tot een afstand van 60 kilometer.

Gelukkig heb ik extra zware accu's in mijn scoot. Dus mijn meeste tochten zijn in een straal van 30 kilometer vanaf mijn huis. Onderstaande foto is door mijn vriendin Tonny Hoevers genomen.

Over de auteur

Juliette fotografeert nu meer dan 15 jaar. Haar specialisme ligt bij natuurfotografie. Zij fotografeert vooral vogels en insecten vanuit haar scootmobiel tijdens de vele lange ritten door de natuur.

16 reacties

Deel jouw mening

Ook interessant