Liesbeth schreef op dinsdag 29 september 2020 om 18:20
Wat een heerlijk verhaal! Het is voor mij niet zomaar een leuk verhaal om te lezen, ik herken er het één en ander in. Alleen ben jij een heleboel stappen verder dan ik.
Sinds anderhalf jaar maak ik gebruik van een scootmobiel en 3 maanden geleden heb ik mezelf getrakteerd op een heel snelle waarmee ik ver weg kan, het is puur genieten.
Ik heb een Olympus om-d e-mark-ii, een toestel waar weinig over gesproken wordt en dat ik - hoewel fijn en klein - na de Canon lastig te bedienen vind, waardoor de fotografie (ook door de omstandigheden) een tijd op z'n gat heeft gelegen. Maar nu ik zo lekker de polder in kan, probeer ik de fotografie opnieuw op te pakken. Alleen, hoe doe je dat op een scootmobiel, waar berg je al je spullen? Ik heb geen vaste hand, hoe krijg ik scherpe foto's zonder mijn statief? Oefening baart kunst, ik ben van plan door te zetten.
Dankbaar ben ik voor de opmerking om ook zonder doel op stap te gaan. Ik lees veel aanwijzingen over "hoe het moet" en vaak wordt aangeraden een doel voor ogen te hebben, soms met erbij dat het anders niets wordt. Toen ik nog lid was van een fotoclub maakte ik de beste foto's als ik het doel vergat, doordat ik werd aangetrokken door iets wat ik leuk, interessant vond. En dat is dus prima volgens jou.
Ik ben dus blij met je verhalen, een scootmobiel, een Olympus, leuke verhalen en prachtige foto's met die Olympus. Je bent een stimulans voor mij. Ik hoop nog veel verhalen van je te lezen, ik blijf je volgen,
Groetjes, Liesbeth Dersjant-Donker.