Maar mijn camera stelde scherp op de blaadjes, niet op de vrouw. Bovendien was het hoofd van de vrouw al verdwenen onder de blaadjes.
Oeps.
Ik baalde als een stekker, en die vrouw was al lang doorgelopen. Ik maakte nog wat beelden en droop af. Jammer, moment gemist.
Maar bij thuiskomst vond ik júist de onscherpe foto het sterkst. De suggestie, het mysterieuze, de vrouw die uit beeld loopt. De sfeer klopte veel beter bij wat ik wilde vertellen.
Open en gesloten foto's
De eerste twee scherpe foto's kun je zien als meer gesloten foto's, ze geven een vrij duidelijk antwoord op de vraag 'wat zie ik?”. In dit geval zijn dat mensen die wachten voor een zebrapad.
De onscherpe foto is een open foto: de foto stelt veel meer vragen aan de kijker. Door de onscherpte wordt de vrouw mysterieuzer en ga je je dingen afvragen. Waar gaat de vrouw heen? Hoe ziet ze er eigenlijk uit? Waarom maakte de fotograaf de foto op deze manier?
Nouja, het antwoord op de laatste vraag, die heb je alvast.